ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 274

“ในเมื่อท่านหมอเทวดามีเครื่องยาสมุนไพร เช่นนั้นก็ใช้เครื่องยาของท่านหมอเถิด เงินมิสำคัญ มิว่าเท่าไรข้าก็ให้ได้!”

ฟู่จิ่งหานเดินออกมาโดยไคว้มือไว้ด้านหลัง

ฟู่เฉินหวนเองก็เดินออกมาเช่นกัน

ลั่วชิงยวนหันหน้าไปมอง ทันทีที่สบตากับฟู่เฉินหวน นางก็หลบตาในทันที

แต่สายตาของฟู่เฉินหวนกลับตกอยู่ที่นางตั้งแต่ต้นจนจบ เขามักรู้สึกว่าท่าทีของคนตรงหน้าช่างคุ้นเคย แม้กระทั่งเสียงเขายังรู้สึกค่อนข้างคุ้นหู

แต่หุ่นของคนตรงหน้า กลับไม่เหมือนโดยสิ้นเชิง

“เหตุใดท่านเซียนฉู่จึงปิดหน้าหรือ?” เสียงเยือกเย็นของฟู่เฉินหวนดังขึ้น และแฝงไปด้วยการหยั่งเชิง

ลั่วชิงยวนตอบอย่างสงบ “ข้าป่วย ร่างกายของท่านฮูหยินอ่อนแอ ข้ากลัวว่าจะเผลอแพร่ไปให้ท่านเข้า”

มองดูสายตาของฟู่เฉินหวนที่ค่อนข้างแปลกตา ลั่วชิงยวนคิดว่าเขาน่าจะดูไม่ออก

เพราะนางใช้โสมเก้าบุษบันอมตะปรับสมดุลกายามาหนึ่งเดือน พิษในร่างนางเริ่มถูกขับออกไปแล้ว จากร่างที่อ้วนท้วมราวกับสุกร บัดนี้กลายเป็นเพียงแค่ร่างอวบ ๆ

หุ่นเช่นนี้จะปรากฏบนร่างชายหนุ่มก็มิใช่เรื่องแปลก ดังนั้นฟู่เฉินหวนไม่มีทางเชื่อมโยงนางกับลั่วชิงยวนแน่

“โอสถของพวกข้านอกจากค่าเครื่องยาสมุนไพรแล้ว ยังมีค่ารักษาและค่าตรวจอีกด้วย”

ลั่วชิงยวนเข้าเรื่องสำคัญทันที รอบนี้พวกนางจะมาสูญเปล่ามิได้

หากเป็นคนธรรมดา นางคงมิสนใจเรื่องเงิน แต่ในเมื่อฟู่เฉินหวนอยู่ที่นี่ นางจะไม่หยวนให้แม้แต่แดงเดียว!

ฟู่จิ่งหานยิ้มไม่ใส่ใจ “ว่ามาเถิด ทั้งหมดเท่าไรเล่า?”

ลั่วชิงยวนกล่าว “ค่ารักษาและค่าตรวจรวมกันคือห้าพันตำลึง ค่าเครื่องยาสมุนไพรก็ห้าพันตำลึงเช่นกัน”

ได้ยินดังนี้ ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วขึ้นมาก่อน “แพงเช่นนี้เชียว?”

ลั่วชิงยวนยิ้มกล่าว “แพงหรือ? เครื่องยาสมุนไพรที่พวกเราใช้มิใช่เครื่องยาธรรมดา ราคาเท่านี้มิแพงแม้แต่นิด”