ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 275

นี่ยังคงเป็นแผ่นดินของตระกูลฟู่หรือ? เหมือนเป็นแผ่นดินของตระกูลเหยียนเสียมากกว่า!

ฟู่เฉินหวนกลับมองเขาอย่างจริงจังพร้อมกล่าว “หากเจ้าไม่อยากถูกพวกเขาควบคุมไปตลอด เช่นนั้นเด็กคนนี้ มิว่าอย่างไรเจ้าก็ต้องปกป้องเอาไว้ให้ได้ หากเป็นองค์ชาย ก็ให้เติบโตในฐานะองค์ชายเอก อนาคตพระสนมซีจึงจะมีโอกาสแย่งชิงตำแหน่งฮองเฮา”

“หากฮองเฮาของเจ้าเป็นลูกสาวของตระกูลเหยียน เช่นนั้นเจ้าคงถูกตระกูลเหยียนควบคุมไปตลอดชีวิต”

คำพูดของฟู่เฉินหวน ทำให้ฟู่จิ่งหานรับรู้ถึงความอันตราย แต่ก็กลับถูกความกดดันเช่นนี้กดไว้เสียจนจะหายใจไม่ออก

เขาดึงแขนเสื้อฟู่เฉินหวนไว้ “เสด็จพี่สาม ตอนนี้ข้าทำได้เพียงพึ่งเสด็จพี่แล้ว ข้าไม่มีแผนการ คงต้องให้เสด็จพี่ช่วยข้าคิดแล้ว”

......

เมื่อผ่านยามจื่อ(1) ประตูเมืองปิดลง

แม่นมจึงส่งพวกนางไปพักในโรงเตี๊ยม

จ่ายค่าห้องพักให้พวกนาง และสั่งอาหารน้ำเหล้าเรียบร้อย

พร้อมทิ้งท้ายว่าพรุ่งนี้เวลาเที่ยงตรงจะมารับพวกนางเข้าเมือง

แม้ว่าแม่นมจะจองไว้ให้พวกนางสามห้อง แต่ทั้งสามกลับนอนห้องเดียวกัน

จือเฉ่าไปขอน้ำร้อนที่หลังครัว ทั้งสามนั่งแช่เท้าอยู่ในห้อง

ร่างกายของพวกนางอบอุ่นขึ้นมาในทันที

“เชียนฉู่ เจ้าให้เครื่องยาธรรมดาก็พอแล้ว มิต้องจ่ายเครื่องยาที่แพงมากหรอก” ลั่วชิงยวนเอ่ยกำชับ

ซ่งเชียนฉู่ยิ้มหน่าย ๆ “วางใจเถิด ข้ารู้ว่าควรทำอย่างไร”

“เพียงแต่ท่านเอ่ยปากเก็บห้าพันตำลึงเลยหรือ มิใช่จำนวนน้อย ๆ เลย หากรวมค่ารักษาด้วย ทั้งหมดหนึ่งหมื่นตำลึงเชียว”

ลั่วชิงยวนตอบ “คนที่สามารถอยู่กับท่านอ๋องได้ ย่อมต้องเป็นราชวงค์เช่นกัน เจ้าคิดว่าพวกเขาจะขาดเงินแค่นี้หรือ?”

“ข้ามิได้เก็บเงินมั่วหนา อย่างไรต่อจากนี้เรายังต้องค้าขายในเมืองหลวงต่อ หากข้าเรียกเก็บมากไป แล้วข่าวถูกแพร่กระจายเข้า คงไม่มีใครกล้ามาหาข้าอีก”

ได้ยินดังนี้ ซ่งเชียนฉู่และจือเฉ่าต่างตะลึง