ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 283

ความอึดอัดมากมายที่มิกล้าเอ่ยพูดกับผู้อื่น บัดนี้นางกลับระบายให้ลั่วชิงยวนฟังจนสิ้น

ลั่วชิงยวนเฝ้านางทั้งคืน และฟังเฝิงซีระบายมาทั้งคืน

ต้องยอมรับเลย หญิงสาวที่เข้าวังหลวงได้ บางครั้งก็น่าสงสารยิ่งนัก

พวกนางถูกคุมขังชั่วชีวิต

เดิมทีพวกนางต่างเป็นคุณหนูตระกูลสูงส่งที่มีอนาคตสวยงามมากกว่านั้น แต่เพราะเข้าวังทุกอย่างจึงเปลี่ยนไป

เมื่อฟ้าเริ่มสว่าง ในที่สุดความกลัวจากความมืดก็ถูกปัดเป่า

อารมณ์และอาการของเฝิงซีต่างดีขึ้นจากเดิมเยอะ นางกล่าวขอบคุณ “ขอบคุณท่านที่ฟังข้าระบายมาทั้งคืน”

“มิเป็นไร เมื่อเรื่องไม่ดีถูกพูดออกมา อารมณ์จักดีขึ้นยิ่ง และส่งผลดีต่อการฟื้นฟูร่างกาย”

เฝิงซีเรียกแม่นมเข้ามา ให้แม่นมจ่ายค่าจ้าง เพียงแต่ครั้งนี้ นางยื่นให้ลั่วชิงยวนหนึ่งหมื่นตำลึงทีเดียว

“ท่านฮูหยิน มิจำเป็นต้องมากเช่นนี้”

แต่เฝิงซีกลับเผยยิ้ม ”เงินนี้มิใช่ของข้า ข้าใช้ของสามีข้า เขามิขาดเงิน เจ้ารับไว้เถิด”

จักรพรรดิย่อมไม่ขาดเงินอยู่แล้ว

ลั่วชิงยวนจึงรับตั๋วเงินมาหนึ่งกล่อง

เฝิงซีกล่าวต่อ “ข้าจักแนะนำเจ้าให้ฮูหยินที่ข้าสนิทสนม เพื่อเป็นการส่งเสริมการค้าขายของเจ้า”

“เช่นนั้นก็ขอบพระคุณท่านฮูหยินแล้ว” ลั่วชิงยวนกล่าวขอบคุณ

บนใบหน้าของเฝิงซีเผยยิ้มและกล่าว “หากท่านเซียนว่าง ก็มาจับชีพจรให้ข้าดีหรือไม่?”

“ได้ขอรับ” จะรับเงินหนึ่งหมื่นตำลึงมาโดยสูญเปล่ามิไดั

จากนั้นแม่นมจึงส่งลั่วชิงยวนกลับไป

ส่วนหน้าตรอกฉางเล่อ ได้เข้าเป็นแถวยาวจำนวนสิบกว่าคนแล้ว

งานวันใหม่ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง

……