ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 284

ใต้แสงจันทร์ นางสามารถมองเห็นร่างที่พุ่งเข้ามาด้านหน้านางอย่างชัดเจน!

“ฟู่เฉินหวน!”

นิ้วมือเย็น ๆ เปิดผ้าคลุมหน้าของนางออก ลั่วชิงยวนเงยหน้าและตีลังกาหลบ

วินาทีนั้น นิ้วของเขาลูบผ่านใบหน้าของนาง

สัมผัสละเอียดอ่อนนั้น ทำปลายนิ้วของฟู่เฉินกวนรู้สึกเร่าร้อนขึ้นมา

ลั่วชิงยวนยื่นมือกดผ้าคลุมหน้าเอาไว้ นางลุกขึ้น และจดจ้องไปทางฟู่เฉินหวนด้วยสีหน้าที่สงบและแน่นิ่ง “คุณชายหมายความว่าอย่างไรกัน?”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว นัยน์ตามีแววฉงนกะพริบผ่าน

เขาฝีมือดีเช่นนี้เชียว?

“ลูกผู้ชายยังสวมใส่ผ้าปิดหน้าอีก? มีเรื่องน่าอับอายกระไรงั้นรึ?” ฟู่เฉินหวนค่อย ๆ เดินเข้าไปหานาง

กดดันจนลั่วชิงยวนต้องถอยหลังไปเรื่อย ๆ

“คุณชายเป็นใครกัน? จึงได้ยุ่งเรื่องผู้อื่นนัก ยุ่งกระทั่งการแต่งตัวของข้า” น้ำเสียงของลั่วชิงยวนเยือกเย็น

“ไยเจ้าต้องถอยเล่า? กลัวอะไรงั้นหรือ?” สายตาหนาวเหน็บของฟู่เฉินหวนจดจ้องลั่วชิงยวน

ในใจลั่วชิงยวนแอบกลัวจริง ๆ นางมิได้ถอยต่อ “ข้าถอยเพราะต้องการหลบทางให้ท่าน”

นางเอนกาย ให้ฟู่เฉินหวนผ่าน

แต่ฟู่เฉินหวนมิคิดจะจากไป เขาไขว้มือไว้ด้านหลัง มองมาทางนางด้วยสายตาเยือกเย็น “เจ้าคล้ายคลึงกับคนรู้จักของข้าคนหนึ่ง”

ฟู่เฉินหวนตอบมิได้ว่าความรู้คล้ายคลึงนั่นคืออะไร แต่เขารู้สึกว่าท่านเซียนฉู่ประหลาด เขาจึงมีความรู้สึกคุ้นเคยแปลก ๆ

ลั่วชิงยวนกลับหัวเราะขึ้น “คำพูดเช่นนี้ของคุณชายมิได้ผลกับข้า”

น้ำเสียงนางแฝงความเย้ยหยัน

ฟู่เฉินหวนย่อมต้องฟังออก เขาขมวดคิ้ว จากนั้นกล่าว “คุณชายฉู่ ได้ยินว่าท่านเป็นศิษย์สำนักประตูเสวียนซาน เช่นนั้นท่านลองทำนายให้ข้าไหม?”

ลั่วชิงยวนตอบทันทีโดยไม่คิด ”ไอรอบตัวท่านมิธรรมดา ท่านเป็นชะตาร่ำรวย!”