ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 290

หมื่นตำลึง!

สวีซงหย่วนรู้สึกตื่นตกใจ "หมื่นตำลึงเชียวหรือ?!"

นี่มันแพงเกินไปแล้ว!

ซ่งเชียนฉู่พยักหน้าพลางดื่มกินแล้วกล่าวว่า "ข้าใช้ชีวิตตัวข้าเองแลกมาเชียวนะเจ้าคะ!"

"หากท่านคิดว่าแพงก็ไม่เป็นกระไรเจ้าค่ะ ข้าจะเก็บเอาไว้เอง วันข้างหน้าอาจจะมีประโยชน์ก็ได้!"

สวีซงหย่วนครุ่นคิดอยู่สักครู่ก็เอ่ยขึ้นมาว่า "ข้าไม่เข้าใจเรื่องตลาดนักหรอก ข้าจะลองถามสหายของข้าดูก็แล้วกันว่าพวกเขายินดีจะรับซื้อในราคานั้นหรือไม่"

"แม่นางซ่ง หากข้ามีข่าวคราวจะติดต่อเจ้าได้อย่างไร? เจ้าอาศัยอยู่ที่ใดหรือ?" สวีซงหย่วนถามขึ้นมา

ซ่งเชียนฉู่ตอบว่า "ข้าพักอยู่บ้านสหาย ฉะนั้นข้าจึงไม่สะดวกจะบอกท่านว่าอยู่ที่ไหน"

"หากท่านมีข่าวคราวอันใดก็ให้ไปยังสถานที่ที่พวกเราเจอกันแล้วผูกผ้าแถบแดงเอาไว้ใต้ต้นไม้ริมทาง วันรุ่งขึ้นก็มารอข้าที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้เถิดเจ้าค่ะ!"

สวีซงหย่วนผงกศีรษะ "ก็ได้"

เดิมทีเขาอยากจะรู้ว่าซ่งเชียนฉู่อาศัยอยู่ที่ไหน ตอนกลางคืนจะได้ไปขโมยดีงูมาเสียเลย

แต่ซ่งเชียนฉู่กลับไม่ยอมบอกอะไรเลย เช่นนั้นเขาคงได้แต่รอให้ถึงวันติดต่อซื้อขายถึงจะแย่งชิงมาได้

เมื่อซ่งเชียนฉู่เห็นแววตาของสวีซงหย่วน นางก็ยิ้มจาง ๆ "หากสหายของท่านสามารถให้ราคานี้ได้ วันนั้นท่านก็เอาตำลึงเงินมาให้ข้าด้วย เช่นนั้นพวกเราก็จะได้มิเสียเวลา"

"จนกว่าจะได้เห็นตำลึงเงิน ข้าจักมิยอมเอาดีงูออกมาเป็นอันขาด! ข้ามิจำเป็นต้องเก็บของสำคัญแบบนั้นเอาไว้กับตัวหรอก"

สวีซงหย่วนตกตะลึงอยู่บ้าง จากนั้นเขาก็ยิ้มพลางพยักหน้า "ได้สิ"

ซ่งเชียนฉู่ระวังป้องกันมิใช่น้อยเลย

ดูเหมือนว่านางคิดจะเรียกเงินหมื่นตำลึงจริง ๆ...

นี่มันแพงเกินไปแล้ว เขายังไม่รู้เลยว่านายท่านจะยินดีจ่ายเงินมากขนาดนั้นเลยหรือไม่

……

พลบค่ำฟู่เฉินหวนก็ออกจากร้านไปในที่สุด

พอซ่งเชียนฉู่หาโอกาสกลับเข้ามาได้แล้ว นางก็อดมิได้ที่จะบ่นว่า "ท่านอ๋องทรงคิดจักทำอันใดกันแน่? อยู่ในร้านได้ทั้งวี่ทั้งวัน!"