ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 294

"ช่วยด้วย! ช่วยด้วยเจ้าค่ะ!"

"อย่าเข้ามานะ!"

"ปล่อยข้านะ!"

เสียงร้องอุทานของสตรีดังขึ้นมาจากห้องข้าง ๆ นางกำลังวิ่งหนีไปด้วยความตื่นตระหนกแล้วชนเข้ากับโต๊ะ

ลั่วชิงยวนหน้าเปลี่ยนสีแล้วรีบลุกขึ้นวิ่งออกไปนอกห้อง

ลั่วอวิ๋นสี่เองก็ตามไปทันที

ลั่วชิงยวนถีบประตูห้องข้าง ๆ แล้วรีบวิ่งเข้ามา เมื่อนางเห็นซ่งเชียนฉู่ถูกกดลงกับเตียง ใบหน้าก็พลันเปลี่ยนสีขึ้นมาทันที

"เจ้าคนไร้ยางอาย!" ลั่วชิงยวนบริภาษแล้วรีบก้าวเข้ามาผลักสวีซงหย่วนออกไป

เมื่อลั่วอวิ๋นสี่เข้ามาในห้อง นางก็เห็นสวีซงหย่วนเข้าพอดี

ชวนให้คนเขารู้สึกตื่นตะลึงขึ้นมาทันที "พี่หย่วน?"

สวีซงหย่วนเองก็รู้สึกตื่นตะลึงเช่นกัน เขามาเจอลั่วอวิ๋นสี่เอาที่นี่ได้อย่างไรกัน?

ลั่วชิงยวนรีบเข้าไปช่วยประคองซ่งเชียนฉู่ให้ลุกขึ้น "แม่นาง เจ้าเป็นอันใดหรือไม่?"

ซ่งเชียนฉู่ดวงตาแดงก่ำ จากนั้นนางก็คว้าคอเสื้อที่คลายออกแล้วชี้นิ้วใส่สวีซงหย่วนด้วยความโกรธแค้น "ข้ามองเจ้าผิดไปจริง ๆ! เจ้าคนสารเลว!"

สวีซงหย่วนขมวดคิ้วแล้วพูดไม่ออก

น่าเสียดายที่เขาแย่งชิงดีงูไม่สำเร็จ

ลั่วอวิ๋นสี่จ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งนี้ด้วยสายตาว่างเปล่า จากนั้นก็มองผมเผ้าที่ยุ่งเป็นกระเซิงและคอเสื้อที่ถูกกำเอาไว้แน่นของซ่งเชียนฉู่ อันเผยให้เห็นว่าเพิ่งจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ทันใดนั้นนางก็บันดาลโทสะออกมาแล้วตบสวีซงหย่วนอย่างแรง "คนเลว!"

สวีซงหย่วนรู้สึกตื่นตะลึงแล้วรีบไล่ตามนางไป "อวิ๋นสี่ ได้โปรดฟังข้าอธิบายก่อน เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าเห็น"

ลั่วอวิ๋นสี่ปัดมือเขาออกด้วยท่าทีเดือดดาล "ข้าเห็นกับตาชข้าเอง เจ้ายังต้องพูดกระไรอีก!"

สวีซงหย่วนคิดจะไล่ตามนางไป แต่ลั่วชิงยวนกลับวิ่งเข้าไปคว้าไหล่ของสวีซงหย่วน "เจ้าเกือบจะย่ำยีความบริสุทธิ์ของแม่นางผู้นี้กลางวันแสก ๆ ยังคิดจะหนีอีกรึ? ไปพบทางการเดี๋ยวนี้!"

สายตาของสวีซงหย่วนเปลี่ยนเป็นเย็นชา จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นหมายจะตบหน้านาง