ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 295

ซ่งเชียนฉู่ผงกศีรษะ "แน่นอน ข้ารู้แล้ว มิต้องเป็นห่วง!"

พวกนางสองคนกำลังเดินมาตามตรอกเพื่อกลับเรือน แต่ทันใดนั้นกลับมีร่างหนึ่งยืนพิงกำแพงอยู่ข้างหน้าพวกนาง จากนั้นก็มีน้ำเสียงเยียบเย็นดังขึ้นมา

"ร่วมมือกันขุดหลุมพรางใส่ลั่วอวิ๋นสี่ ก็คือทางเลือกที่สามที่ท่านเซียนฉู่ว่าเช่นนั้นหรือ?" ฟู่เฉินหวนหรี่ตาเล็กน้อย

เขาล่วงรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโรงเตี๊ยมภายในวันนี้

เขารู้สึกประหลาดใจอยู่บ้างที่ฉู่ลั่วคิดจะแยกพวกเขาสองคนออกจากกัน เพื่อแก้ปัญหาเรื่องที่ถูกขว้างปาเศษผักอยู่ทุกวัน

ลั่วชิงยวนกับซ่งเชียนฉู่ต่างรู้สึกตื่นตกใจมากเสียจนต้องหยุดก้าวเดิน

ซ่งเชียนฉู่ลอบกระตุกแขนเสื้อของลั่วชิงยวน จากนั้นก็ลดเสียงลงพลางกล่าวว่า "พวกเราควรจะทำอย่างไรดี?"

ลั่วชิงยวนตบมือของนางเพื่อบอกว่าไม่เป็นอะไรแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "กลับไปก่อนเถอะ"

เมื่อเห็นท่าทีสนิทสนมของทั้งสองคน ฟู่เฉินหวนก็หรี่ตาพลางคาดเดาความสัมพันธ์ของพวกนาง

ซ่งเชียนฉู่จึงรีบจากไป

ลั่วชิงยวนค่อย ๆ เดินเข้ามาหาฟู่เฉินหวน "ท่านอ๋องเสด็จมาที่นี่เพื่อขัดขวางกระหม่อมโดยเฉพาะเลยเชียวหรือพ่ะย่ะค่ะ?"

ฟู่เฉินหวนกอดอกแล้วจ้องมองนางด้วยความสงสัยอยู่บ้าง

"ในเมื่อเจ้าว่าเช่นนั้น ก็ถือเสียว่าใช่ก็แล้วกัน"

"ในที่สุดท่านเซียนฉู่ก็ตัดสินใจแก้ไขเคราะห์ดอกท้อให้ข้าแล้วใช่หรือไม่?"

น้ำเสียงของลั่วชิงยวนไม่ใส่ใจเลยสักนิด "กระหม่อมไม่อยากพูดคำเดิมซ้ำ ๆ"

ฟู่เฉินหวนเลิกคิ้ว สายตาเย็นชาและน้ำเสียงแฝงแววข่มขู่อยู่บ้าง "เช่นนั้นเจ้าไม่เกรงว่าข้าจะเอาความจริงเรื่องนี้ไปบอกลั่วอวิ๋นสี่หรอกหรือ?"

ลั่วชิงยวนรู้สึกตื่นตกใจแล้วเงยหน้ามองเขา

"ท่านอ๋องขู่กระหม่อมเช่นนั้นหรือ?"

"ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการผู้สูงศักดิ์ถึงกับใช้วิธีการน่ารังเกียจพรรค์นั้นมาข่มขู่ข้าเชียวหรือ?"

ฟู่เฉินหวนไม่โกรธ มิหนำซ้ำยังผุดรอยยิ้มเปี่ยมความหมาย "ข้าแค่หวังว่าท่านเซียนฉู่จะลองคิดดูให้ดี ๆ"