ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 302

ผู้คุ้มกันกองใหญ่ที่เดินเข้ามา ทำอันธพาลเหล่านั้นตื่นกลัว

ฮูหยินที่แต่งตัวสูงส่งท่านหนึ่งค่อย ๆ เดินเข้ามา มองไปที่เหล่าอันธพาลเย็น ๆ และติดุ “ยังมิไสหัวไปอีก! มิเช่นนั้นก็ไปที่ทางการกับข้า!”

อันธพาลเหล่านั้นได้ยินก็กลัวจนรีบหนีไปทันที

กองทัพเช่นนี้ ใครจะกล้าหาเรื่องกัน

ผู้คุ้มกันสี่สิบสามสิบคนเต็ม ๆ !

แค่มองก็รู้ว่านางฐานะมิธรรมดา

“เจ้าหรือคือเซียนฉู่? ได้ยินมานานว่าเจ้าเป็นหนุ่มวัยละอ่อน มิคิดว่าหน้าตาเจ้าจะงดงามราวกับเทพบนสวรรค์เช่นนี้” หรงอี้เฉี่ยนประเมินลั่วชิงยวนอย่างสนใจ

“ท่านฮูหยินแม่ทัพกล่าวชมกันเกินไปแล้ว!” ลั่วชิงยวนตอบมารยาท

ได้ยินดังนี้ รอยยิ้มของหรงอี้เฉี่ยนชะงักเล็กน้อย “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าคือฮูหยินแม่ทัพ?”

“ผู้คุ้มกันที่ท่านฮูหยินนำมาต่างแขวนป้ายสัญลักษณ์เว่ยไว้บนเอว หนำซ้ำฝีมือมิธรรมดา ย่ำเท้าพร้อมเพรียง เห็นได้ชัดว่าผ่านการฝึกฝนที่เข้มงวดมา”

“ทั้งเมืองหลวง ฮูหยินแม่ทัพที่หน้าสละสลวยเช่นนี้ ข้ารู้เพียงตระกูลแม่ทัพเว่ย”

เมื่อลั่วชิงยวนพูดถึงประโยคสุดท้าย หลงอี้เฉี่ยนลูบปอยผมด้วยรอยยิ้ม รู้สึกชอบใจยิ่ง

“ท่านเซียนช่างมีวาทศิลป์เสียจริง ข้าคิดว่าเจ้าทำนายได้เสียอีก” หรงอี้เฉี่ยนพูดไป พร้อมก้าวขาเดินเข้าไปในร้าน

แท้จริงแล้วเฝิงซีเป็นคนบอกเรื่องเหล่านี้แก่นาง

ฮูหยินท่านนี้เป็นฮูหยินที่เด็กที่สุดในบรรดาภรรยาของข้าราชการระดับสองขึ้นไป ความงดงามของนางยิ่งเป็นที่เลื่องลือในเมืองหลวง แม่ทัพเว่ยแก่กว่าฮูหยินท่านนี้ถึงสิบห้าปีเต็ม ๆ

ผู้คุ้มกันยืนเฝ้าเป็นแถวอยู่หน้าร้าน จึงมิมีผู้ใดกล้าซุบซิบนินทาต่อ กระทั่งเสียงพูดคุยยังเบาลงมาก

มีผู้ที่กลัวจะมีปัญหาอีกไม่น้อย ลุกจากไปในทันที

หรงอี้เฉี่ยนนั่งบนเก้าอี้ และเข้าเรื่องสำคัญในทันที “ข้าได้ยินว่าเจ้าทำนายแม่นมาก วันนี้ข้ามา เพื่ออยากให้เจ้าทำนายให้ ข้าจะพลิกผันดวงอย่างไร!”

ได้ยินดังนี้ ลั่วชิงยวนชะงัก และประเมินหรงอี้เฉี่ยน สายตาของนางบริสุทธิ์ รอบกายมิมีไอขุ่นมัว มิได้มีดวงร้าย จะพลิกดวงได้อย่างไร?