ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 303

หรงอี้เฉี่ยนยิ้มแป้นขึ้นมาในทันที “มีประโยคนี้ของเจ้าข้าก็วางใจแล้ว ข้าจักไปร้านทองเดี๋ยวนี้แล! หากได้ผลจริง ข้าจักกลับมาขอบคุณเจ้าเป็นอย่างดี!”

สิ้นเสียง นางจึงยกชายกระโปรงไปซื้อเครื่องประดับทองอย่างรีบร้อน

มองดูหรงอี้เฉี่ยนที่พาผู้คุ้มกันจากไป และยังมิลืมไล่เหล่าชาวบ้านที่มามุงดูเรื่องสนุก

ลั่วชิงยวนคิดอย่างอดมิได้ แม่ทัพเว่ยแต่งงานกับสตรีผู้นี้ ช่างมีบุญเสียจริง

หากชะตาของแม่ทัพเว่ยสมพงษ์กับชะตาของหรงอี้เฉี่ยนล่ะก็ พวกเขาจะราวกับปลาได้น้ำที่รุ่งโรจน์มากขึ้นเรื่อย ๆ

……

ผ่านมาหลายวัน ด้านนอกยังคงปลิวว่อนไปด้วยข่าวลือไม่น่าฟัง ธงนอกร้านถูกดึงลงมาเผา และถูกแขวนใหม่ขึ้นไปในวันถัดมาตลอด

ลั่วชิงยวนมิได้เปิดร้านค้าขายมาหลายวัน ส่วนฟู่เฉินหวนเองก็มิได้มาหานาง

ชีวิตนางค่อนข้างเงียบสบาย

ลั่วชิงยวนเองก็ไม่รีบร้อน กลับเป็นซ่งเชียนฉู่เสียมากกว่าที่กังวลอยู่ทุกวันวี่

จนมาถึงวันที่สี่ ในที่สุด เรื่องราวก็มีจุดพลิกผัน

หรงอี้เฉี่ยนมาแล้ว

รอบนี้นางเพิ่มผู้คุ้มกันถึงห้าสิบนาย กองทัพยิ่งใหญ่ปรากฏในตรอกฉางเล่อ ดึงดูดความสนใจจากผู้คนมากมาย

ระหว่างทางมีคนไม่น้อยมองมาเช่นกัน

“ฮูหยินท่านนี้ไปหาท่านเซียนฉู่ ผู้คุ้มกันมากมายเช่นนี้ อย่าบอกว่าจักไปพังร้านหนา?”

“ไป ๆ ๆ ไปดูเรื่องสนุกกันเร็ว!”

ประโยคคาดเดาถูกส่งต่อกัน จนความหมายเดิมเปลี่ยนไป

“เจ้าได้ยินหรือไม่? ฮูหยินท่านหนึ่งนำกองผู้คุ้มกันกองใหญ่ไปทุบร้านเทพพยากรณ์น่ะ ถุย! ในที่สุดก็มีคนจัดการกับไอ้ต้มตุ๋นนั่นเสียที!”

”จริงหรือ? ไปดูกันเถอะ!”