ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 311

เมื่อผ่านป่าผืนหนึ่ง แสงรอบด้านมืดลงโดยสิ้นเชิง ไอสังหารรอบด้านฟุ้งซ่านขึ้นมาในฉับพลัน

ในอากาศมีเสียงคมกริบส่งมา โซ่เหล็กเกรียวโจมตีโดนล้อรถรถม้า

ภายใต้การขับเคลื่อนความเร็วสูง ล้อรถสะดุดอย่างแรง

ม้าโห่ร้องเสียงดัง ทั้งรถและคนกลิ้งตกที่ไปที่เนินข้างผืนป่า

วินาทีที่รถม้าหงายลงไป ลั่วชิงยวนกระโดดลงจากรถในทันที แต่นางก็ยังถูกรถม้าขูดโดน และกลิ้งลงไปตามองศาเนิน

ภายใต้แสงสลัว ชายชุดดำหลายคนวิ่งพุ่งเข้าไปในผืนป่า

สวีซงหย่วนมุดเข้าไปดูในรถม้า และเอ่ยเกรี้ยวกราด “นางไปไหนแล้ว!”

“หาเดี๋ยวนี้!”

ชายชุดดำหลายคนตามหาบริเวณรถม้าทันที

ลั่วชิงยวนสำรวจรอบด้าน นางถูกล้อมเอาไว้อย่างมิดชิด หากหนีไปโต้ง ๆ นางหนีมิพ้นแน่!

นางจึงหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง และแอบชักมีดสั้นออกมา

มองดูชายหนุ่มผู้นั้นที่อยู่ใกล้นางมากที่สุด นางตั้งใจกระทืบหิมะบนพื้น เพื่อส่งเสียงดึงดูดชายหนุ่มผู้นั้น

อีกฝ่ายวิ่งมาในทันที ลั่วชิงยวนอ้อมไปอยู่ด้านหลังชายคนนั้น ปิดปากเขาไว้แน่น และกรีดคอเขาจนเสียชีวิตภายในทีเดียว

นางยกศพที่หนังอึ้ง วางไว้บนพื้นอย่างระมัดระวัง

ค่อย ๆ เข้าใกล้ชายหนุ่มคนต่อไป และคร่าชีวิตเขาด้วยวิธีเดียวกัน

แต่การเคลื่อนไหวของนางรอบนี้ กลับดึงดูดความสนใจของสวีซงหย่วนในทิศไม่ไกลเข้า

“อยู่ทางนั้น!” สวีซงหย่วนตะโกนเสียงดัง กระโดดเข้ามาอย่างเร็ว พร้อมยกดาบแทงมาทางลั่วชิงยวนอย่างโหดเหี้ยม

ลั่วชิงยวนกระโดดหลบไปยังหลังต้นไม้ นางจับมีดสั้นไว้แน่นพร้อมปาดไปทางคอของสวีซงหย่วน สวีซงหย่วนตอบสนองว่องไว เขายกดาบขึ้นมาบังไว้ และจู่โจมเข้าไปอีกครั้ง

แรงของทั้งคู่แตกต่างกันมากเกินไป ลั่วชิงยวนนั้นว่องไวยิ่ง นางหลบหลีกการโจมตีได้ แต่กำลังจู่โจมของนางกลับทำร้ายสวี่ซ่งหย่วนมิได้แม้แต่นิด

บัดนี้เอง คนอื่น ๆ เองก็ล้อมโจมตีกันเข้ามา

ลั่วชิงยวนทำได้เพียงค่อย ๆ ถ่วง นางใช้ข้อได้เปรียบทางภูมิลักษณ์ของผืนป่าหลบหลีกการโจมตีอันตราย และเอาคืนทุกครั้งที่ได้โอกาส มีดสั้นคมกรีดคออีกฝ่ายอย่างเด็ดขาด โลหิตสดกระเซ็นลงบนอาภรณ์ขาวของนาง