ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 310

ฟู่อวิ๋นโจวได้ยิน สายตาเขาเย็นยะเยือกลง และนั่งลงข้างโต๊ะ

“ลั่วชิงยวนเป็นอย่างไรบ้าง?”

หมอเทวดากู้หัวเราะเสียงเบา “องค์ชายห้าเป็นห่วงนางจริงหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“หากนางมิมีปัญญากลับจากจวนนอกเมืองมาที่ตำหนักอ๋อง เช่นนั้นนางก็คือหมากไร้ประโยชน์ องค์ไทเฮาย่อมมิเก็บนางไว้ องค์ชายห้าเลิกคิดว่าไทเฮาจะช่วยนางเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

หมอกู้พูดอย่างสงบ และวางถ้วยโอสถไว้เบื้องหน้าฟู่อวิ๋นโจว

แววตาของฟู่อวิ๋นโจมครึ้มลง เขามองหมอกู้ด้วยคิ้วที่ขมวด “พวกเจ้าเป็นคนสร้างแผนให้นางและเสด็จพี่แตกหักกัน! บัดนี้เมื่อนางเกิดเรื่อง พวกเจ้ากลับทิ้งนางราวกับหมากไร้ค่างั้นรึ?”

ฟู่อวิ๋นโจวร้อนรนเสียจนไอกระแอมออกมา

หมอกู้ก้าวขาอย่างมิใส่ใจ พร้อมกล่าว “องค์ชายห้าลืมแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ? ลั่วชิงยวนเป็นเครื่องมือที่มีไว้สำหรับหลอกใช้ตั้งแต่แรกแล้ว”

“ประโยชน์ของนาง คือช่วยให้ไทเฮาบรรลุเป้าหมาย มิใช่การที่ไทเฮาต้องออกตัวมาช่วยนาง”

“องค์ชายห้าทำเพื่อนางมากพอแล้ว คนทั้งตำหนักต่างเห็นกัน หากนางสามารถกลับมาได้ นางย่อมต้องนึกถึงความดีของท่าน และยอมมาอยู่ฝ่ายท่านเป็นแน่พ่ะย่ะค่ะ!”

“อากาศเหน็บหนาว ท่านดูแลรพระวรกายด้วยเถิด”

พูดจบ หมอกู้จึงออกจากประตูห้องไป

หว่างคิ้วของฟู่อวิ๋นโจวแฝงไปด้วยโทสะ หมัดที่กำแน่นจนซีดขาวนั้นทุบลงบนโต๊ะอย่างแรง

......

หิมะในฤดูเหมันต์ตกถี่เสมอ ท้องฟ้าปลอดโปร่งได้ไม่ถึงวัน ยังมิถึงยามเย็นหิมะก็โปรยลงมาอีกครั้งแล้ว

ลมหนาวพัดโบกเย็นจนใบหน้าถูกพัดจนแดงก่ำ

ลั่วชิงยวนนั่งอยู่หน้าร้านพักหนึ่ง เมื่อเห็นว่าไม่มีลูกค้า นางจึงกลับเข้าไปในบ้าน

หลังเรือน จือเฉาและซ่งเชียนฉู่กำลังนั่งผิงไฟอยู่ข้างกองไฟ

“ฮูหยินลั่วออกโรงแล้วได้ผลเสียจริง ข่าวลือในโรงเตี๊ยมนานาต่างถูกแก้ไข การค้าของพวกเรารุ่งโรจน์ขึ้นมาอีกครั้งแล้ว!”

”คืนนี้พวกเราฉลองกันหน่อยเถิด อากาศหนาวเย็นเช่นนี้ ย่างแกะกินสักตัวดีหรือไม่?” ซ่งเชียนฉู่เสนอ

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เอาสิ กินของดีกันเสียบ้าง!”