ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 313

เมื่อตอนลุกยังมองไปทางลั่วชิงยวนด้วยแววตาแฝงความนัย “ร่างกายของท่านเซียนฉู่ ต้องกินเนื้อให้มากจริง ๆ ผอมเกินไปแล้ว!”

ลั่วชิงยวนจับข้อมือ ในใจของนางกังวล อย่าบอกหนาว่าเขารู้ว่านางเป็นสตรีแล้ว

ไม่น่าเป็นอะไรใช่ไหม?

หุ่นของนางในตอนนี้แตกต่างจากนางในอดีตอย่างมาก ฟู่เฉินหวนมิมีทางนึกถึงนางแน่

เมื่อรถม้ากลับถึงในเมือง แม้จะเป็นคืนฤดูเหมันต์ แต่ใกล้ปีใหม่ รอบด้านเมืองต่างประดับไปด้วยโคมไฟ ที่เพิ่มความครึกครื้นให้กับเมือง ให้คืนฤดูเหมันต์มิรู้สึกเหน็บหนาวมากเช่นนั้น

เข้ามาถึงในเมือง ความกดดันจากเรื่องที่พบนอกเมืองของนางจึงสลายไปจนสิ้น

กลับถึงหน้าร้าน ลั่วชิงยวนกระโดดลงจากรถม้าและวิ่งไปที่หลังเรือนทันที

เห็นจือเฉาที่อยู่หลังเรือน นางรีบผลักนางออกจากประตูหลังทันที “ท่านอ๋องเสด็จมา หนำซ้ำจะเสวยมื้อดึกที่นี่อีก เจ้าไปซ่อนตัวในโรงเตี๊ยมก่อน!”

จือเฉาฉงน “เจ้าคะ? ท่านอ๋องเสด็จมาหรือ?”

“เช่นนั้นบ่าวจักกลับมาได้เมื่อไรหรือเจ้าคะ?”

ลั่วชิงยวนเองก็ไม่รู้ว่าฟู่เฉินหวนจะอยู่นานเพียงใด นางจึงตอบ “ค่อยกลับมาพรุ่งนี้ก็ได้ แต่เจ้าต้องระวังห้ามให้คนในตำหนักอ๋องเห็นเจ้าโดยเด็ดขาด”

จือเฉาพยักหน้า และจากไปในทันที

ลั่วชิงยวนปิดประตูหลังอย่างรีบร้อน

เมื่อหยุดที่หน้าเรือนอีกครั้ง นางพบว่าซ่งเชียนฉู่กำลังรับมือกับฟู่เฉินหวน หนำซ้ำด้านข้างนางมีชายหนุ่มที่หน้าตางดงามยืนอยู่ด้วย

เห็นนางออกมา ซ่งเชียนฉู่รู้ทันทีว่าจือเฉาได้ออกไปแล้ว นางจึงเริ่มทักทาย “รีบยกเนื้อแกะเข้าไปเถิด ข้าเตรียมเตาไว้เรียบร้อยแล้ว”

ชายหนุ่มผู้นั้นเดินเข้ารถม้า ตะลึงทีหนึ่ง “โห ตัวใหญ่เพียงนี้เชียว!”

ชายหนุ่มแบกแกะทั้งตัวลงมา

ภายในเรือน ยุ่งเหยิงขึ้นมาทันที

ชายหนุ่มเสนอตัวบอกตนถนัดเรื่องกินเป็นที่สุด จึงให้เขาจัดการ และปรุงเนื้อแกะ