ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 350

ในยามนี้เอง บรรดาผู้มาเยือนที่อยู่ในงานต่างครึกครื้นสนุกสนาน มีเพียงแค่ไม่กี่คนที่เดินผ่านลานไป

ลั่วชิงยวนแอบตามลั่วเยวี่ยอิงอยู่ไม่ไกลจากนอกเรือนปีกตะวันออก

ลั่วชิงยวนหลบอยู่หลังกำแพง

นางได้ยินเสียงลั่วเยวี่ยอิงกำชับนางรับใช้ว่า "พวกเจ้าจัดการเรียบร้อยแล้วใช่หรือไม่?"

นางรับใช้ผงกศีรษะ "จัดการเรียบร้อยแล้ว คุณหนูมิต้องห่วงเจ้าค่ะ!"

เมื่อลั่วชิงยวนมองดูให้ชัด ๆ ก็รู้ว่าเป็นนางรับใช้จากจวนอัครเสนาบดี

นางถือได้ว่าเป็นนางรับใช้คนสนิทของลั่วเยวี่ยอิงผู้หนึ่งเลยก็ว่าได้

การที่นางมาจัดแจงบางสิ่งบางอย่างถึงจวนมหาราชครู ย่อมมิใช่เรื่องดีงามอันใดเป็นแน่

"งั้นทำตามแผนได้ พอลั่วชิงยวนเข้ามาในห้อง เจ้าก็รีบพาคนเข้ามาเถอะ!"

นางรับใช้ผงกศีรษะอีกครั้ง

จากนั้นลั่วเยวี่ยอิงก็จากไป

ลั่วชิงยวนสายตาเย็นชาเล็กน้อย แผนการคราวนี้พุ่งเป้ามาที่นางกระนั้นหรอกหรือ?

ดูเหมือนว่าลั่วเยวี่ยอิงจะไม่ยอมแพ้จนกว่าจะบรรลุเป้าหมายของตนจริง ๆ

ลั่วเยวี่ยอิงคงคิดจะปลีกตัวออกจากสถานการณ์ เรื่องจะได้พัวพันมาไม่ถึงตนเอง ดังนั้นนางจึงอยู่ให้ห่างออกไป

เมื่อลั่วชิงยวนเห็นว่าดูเหมือนนางรับใช้คิดจะตามหาตนอยู่ ดังนั้นนางจึงค่อย ๆ เดินไปที่นั่น

เมื่อนางรับใช้เห็นนางก็รีบก้มหน้าคำนับ เพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะจดจำตนได้

แต่ลั่วชิงยวนไม่สนใจนางแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องรับแขกทางปีกตะวันออก

นางรับใช้รู้สึกตื่นตกใจอยู่บ้าง เพราะไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะเดินมาที่นี่!

สวรรค์ช่วยแล้วจริง ๆ!

นางรีบตามไปเงียบ ๆ เพื่อให้มั่นใจว่าลั่วชิงยวนเข้าห้องใดไป

ลั่วชิงยวนอยู่ในห้องสักพัก เมื่อสังเกตเห็นว่าผู้ที่อยู่นอกประตูจากไปแล้ว นางก็รีบกระโดดออกทางหน้าต่างไปจากห้องทันที

ลั่วชิงยวนแอบตามนางรับใช้มาเงียบ ๆ อยู่ตลอดทาง

นางก็เห็นนางรับใช้เดินไปตรงหน้าเรือนพลางกระซิบบอกบุรุษหลายคน

จากนั้นนางก็เห็นบุรุษพวกนั้นดื่มสุราแล้วเดินไปทางเรือนปีกตะวันออกด้วยท่าทีเมามาย

สายตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา

หลังจากคนพวกนี้ไปถึงที่นั่น ก็คงผิดหวังแล้ว

ช่างน่าสงสารเสียนี่กระไร