ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 349

ท่านมหาราชครูสูดลมหายใจลึก ๆ แล้วใช้เวลาสงบสติอารมณ์อยู่สักพัก เมื่อเห็นเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายของลั่วชิงยวน เขาก็เดาออกเลยว่าตอนอยู่ในตำหนักอ๋อง นางคงไม่มีชีวิตที่ดีนัก!

การที่นางหายไปนานถึงเพียงนั้น เกรงว่าคงต้องทนทุกข์ไม่น้อยเลย

หากเกิดเรื่องขึ้นกับจวนอัครเสนาบดี ลั่วชิงยวนย่อมต้องถูกท่านอ๋องทอดทิ้งเป็นแน่ เมื่อลั่วชิงยวนถูกลากเข้ามาพัวพัน สิ่งเดียวที่รอคอยนางอยู่ก็คือ ความตาย!

ลั่วไห่ผิงมิได้รักใคร่ไยดีนางเลยสักนิด หากเขาไม่คอยดูแลนางล่ะก็ นางคงตายไปตั้งแต่เมื่อครั้งเยาว์วัยแล้ว...

ท่านมหาราชครูรู้สึกปวดใจนัก แต่สุดท้ายก็กัดฟันตอบตกลง

"ก็ได้ ข้าจะมอบจี้กิเลนให้เจ้า! เจ้าต้องจดจำไว้ว่า สิ่งนี้เป็นรางวัลจากจักรพรรดิองค์ก่อน มันมีความหมายกับข้ามากและมีคุณค่าในตัวเหลือคณานับ!"

"วันนี้ข้าจักมอบสิ่งนี้เพื่อให้เจ้าเอาไปช่วยจวนอัครเสนาบดีของเจ้า! ข้าหวังว่าเจ้าจักจดจำบุญคุณครั้งนี้เอาไว้!"

"ทำดีกับชิงยวนให้มาก ๆ หน่อย แล้วก็เลิกใช้นางมาแสวงหาผลประโยชน์ได้แล้ว!"

ขณะที่ท่านมหาราชครูลั่วพูด เขาก็หยิบจี้กิเลนออกมาจากอกเสื้อแล้วยื่นให้ลั่วไห่ผิง

ลั่วชิงยวนผงะอึ้งไปชั่วขณะ จู่ ๆ ก็รู้สึกสับสนอยู่บ้าง

นางไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น แต่สิ่งที่ลั่วไห่ผิงต้องการเป็นของล้ำค่ายิ่งของท่านมหาราชครู

ทว่าเขาก็ยังมอบให้แก่ลั่วไห่ผิง

"ขอบคุณขอรับ ท่านลุงรอง! ท่านลุงรองว่าอย่างไร ก็ว่าตามนั้นขอรับ!"

ลั่วไห่ผิงรับจี้กิเลนมาด้วยความตื่นเต้นยิ่ง

จากนั้นลั่วไห่ผิงก็ลุกขึ้นแล้วออกจากห้องตำราไป โดยไม่เหลียวกลับมามองเสียด้วยซ้ำไป

เมื่อลั่วชิงยวนเห็นสีหน้าซูบซีดของท่านมหาราชครูก็ลอบสบถใส่ลั่วไห่ผิงว่า "ช่างเป็นหมาป่าตาขาว(1)จริง ๆ!"

"ท่านปู่เจ้าคะ ของสิ่งนั้นมีค่ากับท่านมากเพียงนั้น ไยท่านถึงได้มอบให้เขาไปเล่าเจ้าคะ?" ลั่วชิงยวนยังคงไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น

ท่านมหาราชครูถอนหายใจ "สิ่งที่เขาพูดมาก็ถูกแล้ว อย่างไรเสียจวนอัครเสนาบดีกับจวนมหาราชครูก็มีความเกี่ยวพันทางสายเลือด ความผิดที่เขาก่อเป็นโทษมหันต์ริบทรัพย์และประหารล้างตระกูล หากเกิดอันใดขึ้นกับจวนอัครเสนาบดี จวนมหาราชครูก็จะพลอยติดร่างแหไปด้วย"

"ข้าแก่แล้ว หาได้ใส่ใจแต่อย่างใดมิว่าจักอยู่ได้มากขึ้นหรือน้อยลงสักกี่วัน แต่เพื่อเห็นแก่อนุชนอย่างเจ้า ข้าต้องคำนึงถึงสิ่งนั้น เพราะเจ้ายังเยาว์นัก!"

เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้เข้า ก็ยิ่งรู้สึกสับสนขึ้นไปอีก

"ท่านปู่เจ้าคะ เขากระทำความผิดอันใดกันแน่? ไฉนถึงได้เกี่ยวพันเป็นวงกว้างถึงเพียงนั้น?"