ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 363

แต่ลั่วไห่ผิงคงมิสามารถเข้าถึงราชลัญจกรหยกนั้นได้!

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

นางมิเข้าใจจึงหยุดคิดถึงเรื่องนี้

“ท่านอ๋อง แล้วท่าน...” นางหันกลับมากำลังจะเอ่ยบางสิ่ง

ทันใดนั้นก็พบว่าฟู่เฉินหวนหลับไปแล้ว

ลั่วชิงยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เมื่อมองดูขวดเหล้าที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น นางก็มิสามารถอธิบายความรู้สึกในใจของนางได้

ฟู่เฉินหวนถือว่าลั่วชิงยวนเป็นศัตรู

แต่เขาถือว่าฉู่ลั่วเป็นมิตรสหายที่สามารถพูดคุยความกังวลด้วยได้

หากวันหนึ่งเขารู้ว่าฉู่ลั่วคือลั่วชิงยวน เขาจะตอบสนองอย่างไร?

บางทีเขาอาจจะคิดว่านางเข้าหาเขาอย่างมีเจตนาแฝงด้วยการเป็นฉู่ลั่ว

นางนั่งอยู่ในลานเป็นเวลานานแล้ว และเมื่อไฟค่อย ๆ ดับลง นางก็พยายามดึงฟู่เฉินหวนขึ้นมาจากพื้น

นางต้องการช่วยเขาเข้าไปในห้อง แต่ความเจ็บปวดทั่วร่างของนางและน้ำหนักของฟู่เฉินหวนทำให้นางเคลื่อนไหวลำบาก

เมื่อนางพยายามจะก้าวขึ้นบันได ก็ล้มลงไปพร้อมกับฟู่เฉินหวนทันใด

ทันทีที่นางก้าวพลาดไถล ทันใดนั้นแขนแกร่งก็คว้าเอวนางป้องมิให้ล้มลง

เมื่อนางหันหน้าไป ก็พลันสัมผัสกับใบหน้าที่อยู่ห่างไปเพียงไม่กี่นิ้วทันใด สบเข้ากับดวงตาแดงก่ำ ลึกล้ำ และเมาเล็กน้อย

ราวกับมีตะขอคู่หนึ่งอยู่ในดวงตาคู่นั้น ลากลั่วชิงยวนลงไปในเหวอันหนาวเหน็บ

“เจ้าช่วยข้า หรือข้าช่วยเจ้ากันแน่?”

หูของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นทันควัน