ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 373

“มันไม่ใช่ของข้า” ลั่วชิงยวนกล่าวหนักแน่น

ใต้เท้าฟางยิ้มอย่างเย็นชา "ลั่วชิงยวน อย่าหวังว่าอ๋องผู้สำเร็จราชการจักมาหาเจ้าเลย คราวนี้เป็นรับสั่งจากไท่ซ่างหวง เรื่องนี้ต้องสืบส่วนอย่างถี่ถ้วน เจ้าก่ออาชญากรรม เจ้าก็ต้องให้ความร่วมมือและสารภาพ!"

“หากเจ้าสารภาพตรงไปตรงมา เช่นนั้นอาจมีการผ่อนปรนโทษให้เจ้า!”

วาจาแฝงนัยข่มขู่เช่นนี้ ทำให้ผู้ที่ได้ยินต้องสั่นสะท้าน

ฟู่เฉินหวนจะมิมาหานาง แม้นางตายก็ไม่มีผู้ใดมาช่วย

ลั่วชิงยวนตะคอกอย่างเย็นชา “ข้ามิผิด สิ่งที่ข้าพูดออกไปวันนี้ล้วนเป็นความจริงทั้งสิ้น! อาชญากรรมรึ? ผ่อนปรนโทษรึ?"

“เจ้าอยากให้ข้าสารภาพเช่นไรก็บอกมาให้ชัดเจนเลยมิดีกว่ารึ?”

นางรู้ว่าครั้งนี้นางออกไปมิได้ง่าย ๆ แน่

น้ำเสียงของใต้เท้าฟางเย็นชาและพูดช้า ๆ “ทุกคนต่างเห็นเหตุการณ์วันนี้ชัดเจนแล้ว ลางร้ายนั้นมุ่งไปที่อ๋องผู้สำเร็จราชการ”

“เจ้าแค่ต้องสารภาพมาตามตรงว่า หุ่นเชิดนี้เป็นของเจ้าหรือไม่ หากเจ้าสารภาพ เช่นนั้นเจ้าก็ออกจากวังได้”

ประโยคนี้ทำลั่วชิงยวนสนใจนัก

คนพวกนี้ยังมิยอมล้มเลิกใส่ร้ายฟู่เฉินหวน

ตราบใดที่นางบอกว่าหุ่นเชิดนี้เป็นของนาง และนางโกหกเพื่อช่วยฟู่เฉินหวน

ดังนั้นที่ว่าพระวิญญาณบรรพบุรุษของราชวงศ์มิยอมรับฟู่เฉินหวน ก็จะเป็นหลักฐานที่หักล้างมิได้

นางยิ้มอย่างดูถูก “ใต้เท้าฟาง จงฟังให้ดี หุ่นเชิดมิใช่ของข้า! ข้ามิเคยทำเรื่องเช่นนี้!”

นางเรียกใต้เท้าฟางสามคำชัดเจน ทำให้ใต้เท้าฟางประหลาดใจและรู้สึกถึงภัยคุกคามรุนแรง

เขาตะโกนด้วยความโกรธทันที “ดี ข้าพยายามคุยกับเจ้าแล้วแต่เจ้ามิฟัง เช่นนั้นขั้นต่อไปก็มิใช่การเจรจาแล้ว!”

ใต้เท้าฟางลุกขึ้นเดินออกไปด้วยความโกรธ

หลังจากที่ใต้เท้าฟางออกจากห้องไปแล้ว อีกสองคนก็เดินเข้ามา

มีเสียงไม้ที่ถูกลากไปบนพื้น

เสียงนั้นทำให้ผู้ฟังสั่นไปถึงสันหลังได้

ครู่ต่อมา สองมือก็กดบนไหล่ของนาง ดึงมือของนางไปข้างหน้า วางบนแท่งไม้เย็น