ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 375

ขันทีและนางกำนัลทั้งหลายต่างถอยกลับไปทีละคน

จักรพรรดิฟู่จิ่งหานซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะ สะดุ้งเล็กน้อยและลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว “พี่สาม”

“ลั่วชิงยวนอยู่ที่ใด?” ฟู่เฉินหวนถามพร้อมขมวดคิ้ว

ฟู่จิ่งหานตกใจมาก “นางยังมิกลับไปรึ?”

“ยัง!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฟู่จิ่งหานก็ขมวดคิ้ว “ข้ามิรู้นางอยู่ที่ใด นางมิได้อยู่ในคุกเทียนเหลารึ?”

ฟู่เฉินหวนเอ่ยเสียงจริงจัง “ข้าไปหามาแล้ว ตำหนักโช่วสี่ข้าก็ไปมา แต่มิพบนาง!”

“ซ่อนตัวลั่วชิงยวนเช่นนี้ พวกเขาต้องใช้วิธีทรมานนางให้สารภาพ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการ พวกเขาต้องสร้างเรื่องใหญ่และฆ่าข้าเป็นแน่!”

ร่องรอยแห่งโทสะปรากฏระหว่างคิ้วของฟู่เฉินหวน

ฟู่จิ่งหานขมวดคิ้วพลางเริ่มคิด ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ฉายประกายขึ้น “เช้านี้เสินหลีบังเอิญเจอฟางจื่อจี้จากสำนักหอดูดาวหลวง ถามข้าหลวงแล้ว เขาบอกว่าเขามาจากพระตำหนักเป่ยหนิง”

“หรือว่าลั่วชิงยวนอยู่ที่…”

ได้ยินเช่นนี้ฟู่เฉินหวนก็หันกลับรีบเดินออกจากพระที่นั่งฉินเจิ้งไป

“พี่สาม รอข้าด้วย!” ฟู่จิ่งหานก็รีบตามเขาไป

ฟู่จิ่งหานมิให้เหล่าบริพาลตามมา และรีบไปที่พระตำหนักเป่ยหนิงพร้อมกับฟู่เฉินหวน

ระหว่างทางฟู่เฉินหวนถามอย่างเย็นชา “บอกข้ามาตามตรง เสด็จพ่อตรัสรับสั่งเยี่ยงไร พระองค์รับสั่งให้ลั่วชิงยวนให้ความร่วมมือกับการสืบสวนเช่นนั้นหรือ?”

เมื่อวานเขาเชื่ออย่างนั้น โดยคิดว่าหลังจากเรียกตัวลั่วชิงยวนไปให้การ ทุกอย่างจะเรียบร้อยดี

อย่างไรก็ตาม ผู้ใดจะรู้ว่าทั้งวันทั้งคืนลั่วชิงยวนมิได้กลับตำหนัก วันนี้เขาเข้าวังมา ก็มิเห็นลั่วชิงยวนในคุกเทียนเหลาหรือแม้แต่ตำหนักโช่วสี่

หากเป็นเพียงแค่การร่วมมือเพื่อสืบสวน ไฉนจึงซ่อนนางเช่นนี้?

ฟู่จิ่งหานลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

“พูดมา!” น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนโกรธเล็กน้อย

ฟู่จิ่งหานพูดอย่างช่วยไม่ได้ “เสด็จพ่อตรัสว่าพระชายาอ๋องคือผู้มีพระคุณ สมควรได้รับรางวัลแล้ว”