ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 38

ลั่วไห่ผิงหันกลับมาและมองนางอย่างลังเลเล็กน้อย

เห็นท่าทีลังเลของลั่วไห่ผิง ลั่วชิงยวนก็รู้ว่า เขาอ้างให้นางขับไล่วิญญาณร้ายในจวน บอกว่าจะส่งตัวพระชายาที่เหมาะสมคืนให้ตำหนักอ๋อง จริง ๆ แล้วไม่ได้วางแผนที่จะให้นางกลับตำหนักอ๋องอีกเลย!

“พ่อรู้ดีว่า เจ้าเองชอบท่านอ๋องมาตั้งแต่เจ้ายังเด็ก แต่... ตอนนี้เจ้าเป็นเช่นนี้ ไม่คู่ควรกับท่านอ๋องเลยจริง ๆ” ลั่วไห่ผิงพูดอย่างตรงไปตรงมา “การที่เจ้าแต่งงานแทนนั้นเป็นความผิดตั้งแต่แรก พ่ออยากให้เยวี่ยอิงกลับตำหนักอ๋อง”

ลั่วชิงยวนคิ้วกระตุก ทำให้ลั่วเยวี่ยอิงเป็นพระชายาอ๋อง โดยอาศัยความรักและอำนาจของท่าอ๋อง ไม่ถามถึงว่า นางจะเอาของของท่านแม่กลับมาได้หรือแม่ ถามว่านางจะมีชีวิตอยู่รอดไปได้หรือไม่ดีกว่า?

ลั่วเยวี่ยอิงจะฆ่านางให้ตายอย่างแน่นอน!

ลั่วชิงยวนก้มหัวลง “ท่านพ่อเจ้าคะ ข้าสัญญา ข้าจะนำเกียรติมาสู่จวนอัครเสนาบดี”

กลั้นความรู้สึกที่อยากร้องไห้ไว้ ยังทำให้ลั่วไห่ผิงใจอ่อนขึ้นหน่อย

นอกจากนี้ยังกล่าวหานางอย่างผิด ๆ และตบนาง เสียใจเล็กน้อย ลังเลซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาก็ตกลงและพูดว่า “ได้ พรุ่งนี้พ่อจะส่งคนมารับเจ้ากลับไป”

ตราบใดที่ลั่วชิงยวนเชื่อฟัง อยู่ภายใต้การดูแลควบคุมของเขา ถ้าอย่างนั้นนางไปแต่งงานในตำหนักอ๋องก็ไม่ใช่ว่าจะไร้ประโยชน์เสียทีเดียว

ส่วนเยวี่ยอิงนั้น ทั้งหน้าตาดีและมีความสามารถ พระภิกษุผู้มีสมณศักดิ์สูงเคยกล่าวไว้ว่า เยวี่ยอิงมีลักษณะเป็นฮองเฮา แม้จะไม่ได้ไม่แต่งงานกับท่านอ๋องก็ไม่เป็นไร หากบังเอิญได้เป็นฮองเฮา อันจะนำความรุ่งโรจน์มาสู่ตระกูลอย่างแท้จริง

“ขอบพระคุณท่านพ่อเจ้าค่ะ!” ลั่วชิงยวนซาบซึ้งใจมากจนแทบจะร้องไห้

“ตราบใดที่เจ้ายังเชื่อฟัง พ่อก็จะตามใจเจ้า” ลั่วไห่ผิงพูดด้วยน้ำเสียงตามใจ

พูดจบ เขาก็หันหลังกลับเดินออกไป

ในขณะนั้น สายตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที ใบหน้าไร้ความรู้สึก นางปาดน้ำตาที่ยังคงอยู่บนใบหน้า แววตาของนางช่างเฉยเมยนัก

จือเฉาตามมา เห็นท่านมหาเสนาบดีเดินจากไป จึงรีบกลับมาและปิดประตู