ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 40

รถม้าหยุดอยู่ด้านนอกตำหนักอ๋อง กลุ่มนางรับใช้ที่กำลังรออยู่ เมื่อเห็นรถม้าจากจวนอัครเสนาบดีมาถึง ทุกคนก็ต่างปลื้มดีใจ และอุทานว่า “คุณหนูรองมาแล้ว”

“เร็ว เร็ว เร็ว”

ทุกคนรีบเดินไปข้างหน้าต้อนรับลั่วเยวี่ยอิง

เมื่อลั่วชิงยวนก้าวลงจากรถม้า นางรับใช้ทุกคนมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง สิ่งที่ตามมาทันทีคือ ความผิดหวังและความรังเกียจ

“ทำไมถึงเป็นนางล่ะ” นางรับใช้สองคนที่อยู่ไม่ไกลกระซิบกัน รังเกียจอย่างยิ่ง

จือเฉาตอบโต้อย่างไม่เกรงใจ “พระชายาก็คือพระชายาจะไม่ใช่นางได้เยี่ยงไร?”

นางรับใช้หลายคนจ้องมองไปที่จือเฉา พึมพำต่อว่า “พวกเขาบอกว่านางจะไม่รอดมิใช่รึ? ทุกคนกำลังรอคุณหนูรองกลับมาที่ตำหนัก คุณหนูรองต่างหากที่เป็นพระชายาตัวจริง!”

“ถูกต้อง เจ้าอ้วนนี่จะคู่ควรกับท่านอ๋องของเราได้อย่างไร”

นางรับใช้ดูถูกเหยียดหยามอย่างมาก และก็พูดอย่างไม่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แม้ว่าเสียงจะเบา แต่ก็เข้าหูของลั่วชิงยวนก็ได้ยินอย่างชัดเจน

เพียะ…

การตบหน้าที่ดังชัดเจน ทำให้ทั้งตำหนักเงียบสงบลง ทุกคนต่างตกตะลึง

นางรับใช้ที่ถูกตบเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ จากนั้นก็สบตาที่ดุดันของลั่วชิงยวน ตกใจจนตัวขด

“หากใครไม่ต้องการลิ้นแล้ว ก็พูดต่อได้เลย” ลั่วชิงยวนพูดด้วยสายตาเย็นชา เสียงที่ชัดเจนกลับเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

นางรับใช้ทุกคนรู้สึกหนาวสั่นไปถึงสันหลัง ต่างก้มหัวลงและไม่กล้าพูดอะไรเลย

ในใจจือเฉาสะใจมาก อดยิ้มไม่ได้ สนับสนุนลั่วชิงยวน และพูดว่า “พระชายาอย่าลดตัวลงไประดับเดียวกับพวกนางเลยเจ้าค่ะ”