ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 407

เสียงฝีเท้าอันหนักแน่น เหยียบลงบนใจคนทีละก้าว

หวังว่าฟู่อวิ๋นโจวจักคิดได้

มิเช่นนั้นร่างกายของเขา คงต้องทลายลงจริง ๆ

ร่างกายเขาไม่มีปัญหามากนัก ที่เป็นปัญหาคือจิตใจ

หลังจากฟู่อวิ๋นโจวจากไป ก็ไม่มีคนมารบกวนลั่วชิงยวนหลายวัน

ฟู่เฉินหวนเองก็มิได้มาอีก ส่วนลั่วชิงยวนก็มิออกจากเรือน รักษาอาการอย่างสบายใจอยู่หลายวัน

วันเกิดของลั่วไห่ผิงใกล้มาถึงแล้ว ผู้คนมิน้อยในเมืองหลวงเริ่มจัดเตรียมของกำนัล

ดังนั้นของของลั่วชิงยวนในหอมหาสมบัติก็เริ่มทยอยขายออกไปบ้างแล้ว

ข่าวสารเหล่านี้จือเฉาออกไปสืบมาให้นาง

ทุกอย่างในร้านโอสถก็เป็นไปได้ดี เพียงแต่ซ่งเชียนฉู่ต้องรับมือกับผู้คนที่จะมาดูดวงจำนวนไม่น้อย ซึ่งปวดหัวไปนิด

ได้ยินว่า ฟู่เฉินหวนไปที่ร้านหลายครั้ง แต่ทุกครั้งเขาได้แต่จากไปเหตุเพราะมิเจอผู้ใดเลย แต่เขามิได้สงสัยสิ่งใดทั้งนั้น

อากาศเริ่มอบอุ่นขึ้น

ลั่วชิงยวนแกะฝ้ายส่วนหนึ่งออกมาจากในเสื้อ

จือเฉาแต่งตัวให้นางไปด้วย พร้อมถามไถ่อย่างเป็นห่วง “พระชายา แกะฝ้ายตั้งแต่อากาศเช่นนี้ เมื่อถึงคิมหันต์ฤดู(1)จักทำเช่นไรเจ้าคะ?”

“ใส่หนาขนาดนั้นมิได้ มิเช่นนั้นคงร้อนจนเป็นโรคแน่”

ลั่วชิงยวนถอนหายใจพร้อมตอบ “ไม่เพียงแต่คิมหันต์ฤดู แค่บัดนี้ที่อากาศเริ่มอบอุ่น ก็มองออกได้ง่าย ๆ แล้ว”

เพราะเมื่อฝ้ายหนา ๆ ใส่บนร่าง มิเหมือนร่างที่อ้วนท้วมแต่นิด

ฤดูหนาวเสื้อผ้าหนา ด้านนอกมีผ้าคลุมอีก เมื่อพูดคุยกับผู้อื่นพวกเขาก็มิตะหงิดในเวลาเร็ววัน

แต่เมื่อถึงวสันตฤดู(2) เสื้อผ้าเริ่มบางลง เมื่อจับแขน จะสามารถรู้ได้อย่างรวดเร็วว่านั่นคือฝ้าย

ดังนั้นนางในตอนนี้จึงหลบอยู่ในเรือนและมิออกจากเรือน เพราะกลัวจะเจอกับฟู่เฉินหวน และกลัวจะถูกเขาจับได้

“เช่นนี้ทำอย่างไรดีเจ้าคะ?” จือเฉากังวลใจอย่างมาก

ลั่วชิงยวนแกะพร้อมเย็บไปด้วย “ดังนั้นตอนนี้ข้าต้องเริ่มผอม”