ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 439

สายตาร้อนรนและเต็มไปด้วยความลนลานนั้น ลั่วชิงยวนมิเคยเห็นมาก่อน

นางปัดมือของฟู่เฉินหวนทิ้ง “ท่านอ๋องเพียงแค่ชอบคนหนึ่ง และเกลียดอีกคนหนึ่งก็เท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”

“คนเราต่างมีอารมณ์และปรารถนา เราถูกควบคุมโดยสิ่งเหล่านั้น แต่ท่านอ๋องเพียงยังมิยอมรับตัวท่านที่มิแผกแยกผิดชอบชั่วดี”

ฟู่เฉินหวนคิดหนัก และเอ่ยพึมพำ “ข้าชอบนางรึ?”

“นางขี้อิจฉา จิตใจร้ายมิเบา มักแสร้งทำท่าอ่อนแอเพื่อเรียกร้องความสงสารจากตัวข้า คนเช่นนี้ คู่ควรให้ตัวข้าชอบจริงหรือ?”

ได้ยินประโยคนี้ ลั่วชิงยวนตะลึงเป็นอย่างมาก

ที่แท้เขารู้ทั้งหมด ในใจเขากระจ่างราวกับกระจกใส! แต่เขากลับเข้าข้างลั่วเยวี่ยอิงครั้งแล้วครั้งเล่า!

ก่อนหน้านี้นางเคยสงสัยว่าฟู่เฉินหวนถูกควบคุมโดยวิธีบางอย่าง เพียงแต่นางไม่มีโอกาสดูให้เขา

บวกกับเรื่องในจวนนอกเมือง ทำให้นางมิอยากเกี่ยวโยงกับฟู่เฉินหวนอีก ย่อมมิอยากดูให้เขา

บัดนี้ได้ยินประโยคนี้ ความคิดในใจของนางสั่นคลอนเบา ๆ

หากลั่วเยวี่ยอิงใช้วิธีการบางอย่างในการควบคุมฟู่เฉินหวน เช่นนั้นก็หมายความว่าเบื้องหลังลั่วเยวี่ยอิงมีผู้บงการหรือไม่?

นางจะใช่พวกเดียวกับผู้เก่งกาจตระกูลเหยียนหรือไม่?

และหมอกู้ในตำหนัก…

“ในเมื่อท่านอ๋องอยากรู้มากเช่นนี้ กระหม่อมจักช่วยท่านอ๋องดู”

สายตาของฟู่เฉินหวนประกาย “ได้!”

ลั่วชิงยวนเอ่ยถาม “ท่านอ๋อง บนร่างท่านมีลวดลายแปลก ๆ หรือไม่?”

โดยทั่วไปแล้ว แมลงกู่ที่ไว้ใช้ควบคุมมักทิ้งร่องรอยไว้บนร่างผู้ถูกกระทำ

ฟู่เฉินหวนคิดครู่หนึ่ง และเอ่ยฉงน “ข้ามิเคยสังเกตมาก่อน”

“ข้าถอดให้เจ้าตรวจสอบดีหรือไม่?”

ฟู่เฉินหวนพูดไปพร้อมจะถอดเข็มขัด

ลั่วชิงยวนรีบยกมือขึ้น “อย่า!”