ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 440

สายตาของฟู่เฉินหวนยังคงเอ่อไปด้วยหยาดน้ำ ราวกับครั้งแรกที่เจอ

บนตัวฟู่เฉินหวนมีกลิ่นอายมังกรคุ้มครอง คงมิตายเพราะลั่วเยวี่ยอิงในเร็ว ๆ นี้

แต่เมื่อกลิ่นอายนี้หมดไป บางทีอาจเป็นยามสิ้นชีวาของเขา

นางเงยหน้ามองนภาราตรี หัวใจหนักอึ้งมากเป็นพิเศษ

เดิมทีนางมิอยากเกี่ยวโยงใด ๆ กับฟู่เฉินหวน แต่ชะตามักชอบเล่นตลก นางและฟู่เฉินหวนคอยพัวพันกันไม่หยุด นางเองก็มิรู้ว่าสวรรค์หมายความว่าอย่างไรกันแน่

ฟู่เฉินหวนนั่งอยู่ใต้ชายคา ดื่มเหล้าทั้งคืน

บางครั้งเขาพูดเหมือนคนเมา แต่บางครั้งก็ดูจะสติครบครัน

ลั่วชิงยวนไม่พูดต่อ เพียงแค่นั่งอยู่นิ่ง ๆ

นางนั่งในเรือนเป็นเพื่อนเขาทั้งคืน

วันต่อมา ฟ้ายังมิทันสว่าง ฟู่เฉินหวนก็จากไป

ลั่วชิงยวนพิงเสาหลับไปทั้งคืน

ซ่งเชียนฉู่ตื่นมาเจอนาง ลั่วชิงยวนจึงตื่นมา

ซ่งเชียนฉู่เห็นอาภรณ์ที่คลุมอยู่บนร่างของลั่วชิงยวน อาภรณ์ฟู่เฉินหวน

“นี่มัน… ท่านอ๋องเสด็จมาหรือ?”

“อาภรณ์ของพระองค์อยู่บนร่างท่าน เช่นนั้นเมื่อคืนพระองค์อยู่อย่างไรกัน? ราตรีหนาวเย็นเช่นนั้น” ซ่งเชียนฉู่ฉงนเป็นอย่างมาก

ลั่วชิงยวนมองเสื้อบนร่างแล้วก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเช่นกัน

“เห้อ พวกท่านนี่คู่ปรับกันเสียจริง อยู่ในตำหนักมิลงรอยกันแต่นิด แต่เมื่อเปลี่ยนตัวตน เขากลับปฏิบัติกับเจ้าราวกับพี่น้องแท้ บุรุษนี้หนา เข้าใจยากเสียจริง”

ซ่งเชียนฉู่พิงกำแพงพร้อมถอนหายใจ

“แค่อาภรณ์ตัวหนึ่ง เจ้าดูออกได้อย่างไรว่าเขาปฏิบัติต่อข้าราวกับพี่น้อง” น้ำเสียงของลั่วชิงยวนเย็นชา

“ก็ด้วยท่านอ๋องที่เลือกจะมาพูดความในใจกับท่านหลังเมาแต่มิใช่ผู้อื่นไงเล่า! ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินพระองค์ตรัสว่า พระองค์หาสหายคนอื่นมิเจอ จึงได้แต่มาหาท่าน! เห็นได้ชัดว่าพระองค์มองเซียนฉู่อย่างท่านเป็นมิตรสนิทแล้ว!”

ซ่งเชียนฉู่มั่นใจนัก

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อย และเอ่ยเอือม ๆ “บางทีผู้อยู่ตำแหน่งสูง จักยิ่งสงสัยคนรอบตัว แต่กลับไว้ใจผู้ที่มิเป็นอันตรายต่อตำแหน่งเขา”

พอคิดเช่นนี้ ก็รู้ได้แล้วว่าเหตุใดนางคนเดียวกัน แต่เมื่อตัวตนเปลี่ยนไป เขาจึงมีท่าทีที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง