ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 450

“ซิ่งอวี่ เจ้ารู้จักท่านอาฉินมากเพียงใด? สตรีอย่างนาง เปิดหอนางโลมที่ใหญ่เช่นนี้ เบื้องหลังมีผู้อื่นเกี่ยวโยงอีกหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนพยายามสืบข่าวด้วยทุกวิถีทาง

ซิ่งอวี่คิดพักหนึ่งก็พลันส่ายหัวเอ่ย “ข้าเองก็รู้มิมาก รู้เพียงแค่ท่านอาฉินราวกับจะรำเทพเหมันต์เป็น แต่นางมิเคยแสดงต่อหน้าผู้อื่น เถาหลีเป็นคนพูดอวดโอ้ออกมา”

“แต่ว่ากันว่าเบื้องหลังของหอเจาเซียงมีผู้เก่งกาจหนุนอยู่จริง ๆ”

“แต่รายละเอียดข้ามิรู้หรอก”

ได้ยินดังนี้ ลั่วชิงยวนพยักหน้า

เสียงของลิ่นฝูเสวี่ยดังขึ้น “รำเทพเหมันต์ข้าเป็นคนสอนนางเอง แต่นางเรียนไปเพียงครึ่งเดียว”

มิน่า เพราะนามฝูเสวี่ยและรำเทพเหมันต์ออกมาได้ทั้งเพลงในหอเจาเซียง จึงทำให้อาฉินเกิดอยากสังหารนาง

“ดูท่ากลับไปที่หอเจาเซียงมิได้แล้ว หากอยากหาเงินต่อก็ต้องเปลี่ยนที่”

ลั่วชิงยวนพูดไปและเอ่ยถามซิ่งอวี่ “เจ้ารู้หรือไม่ว่าในเมืองหลวงยังมีหอนางโลมชื่อดังที่ใดอีกบ้าง”

ซิ่งอวี่พูดอย่างลำบากใจ “หอนางโลมชื่อดังย่อมมี แต่เรื่องในวันนี้ ใช่ว่าจักมิเกิดขึ้นอีก”

“แม้ข้ามิรู้จักท่านอาฉิน แต่ข้าก็เคยได้ยินมาก่อนว่านางฝีมือโหดเหี้ยม เกรงว่าต่อให้หาที่ใหม่ นางก็จักหาทางทำร้ายท่านอยู่ดี”

ลั่วชิงยวนฟังจบก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย “มีเหตุผล!”

“ไปถิ่นของผู้อื่น อย่างไรก็ต้องฟังผู้อื่น”

“หากอยู่ในถิ่นตน…”

ลั่วชิงยวนพูดถึงตรงนี้ เสียงของลิ่นฝูเสวี่ยก็ดังขึ้นอย่างตื่นเต้น “ท่านก็เปิดหอนางโลมเป็นเจ้าของเองเสียเลย?”

ลั่วชิงยวนก็มีความคิดนี้เช่นกัน! จึงถามเรื่องเกี่ยวข้องกับซิ่งอวี่

ซิ่งอวี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเอ่ย “ข้ารู้มีที่หนึ่ง มีนามว่าหอหลินชุน! หอนี้ถูกหอเจาเซียงสยบ เพราะนางโลมของหอนี้ถูกหอเจาเซียงซื้อไปเกือบหมด”

“บัดนี้เจ้าของหอต้องขายหอนั้นทิ้งเพื่อคืนหนี้”

“หากแม่นางอยากเป็นเจ้าของเองก็ลองไปดูหอหลินชุนได้”