ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 461

ลั่วชิงยวนกำหมัดแน่นแล้วเอ่ยขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยวว่า “ท่านอ๋อง ท่านยังต้องถามอีกหรือ? แน่นอนว่าย่อมเป็นผู้ที่ท่านทะนุถนอมไว้กลางใจ!”

“นอกจากนางแล้ว ยังจะเป็นผู้ใดอีกเล่า?”

เมื่อฟู่เฉินหวนได้ยินเช่นนี้ เขาก็รู้สึกโกรธขึ้นมา

“อย่าได้พูดเรื่องเหลวไหลโดยไร้ซึ่งหลักฐาน!”

ลั่วชิงยวนยิ้มเยาะ “ต่อให้มีหลักฐาน ท่านอ๋องก็คงไม่เชื่อกระมัง”

“ยิ่งไปกว่านั้น ลำพังด้วยความสามารถของท่านอ๋องแล้ว การค้นหาหลักฐานและค้นหาตัวผู้ที่ปล่อยข่าวลือก็คงเป็นเรื่องยากกระมัง?”

ฟู่เฉินหวนสามารถปกป้องลั่วเยวี่ยอิงได้ ต่อให้เขาจะล่วงรู้ถึงสิ่งที่นางทำ เขาก็มิได้จัดการกับนาง

ลั่วชิงยวนทราบเรื่องนี้ดียิ่ง

ฟู่เฉินหวนโมโหเสียจนหน้าตาซีดขาว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าเป็นเพราะความสัมพันธ์อันเคลือบคลุมระหว่างนางกับฟู่อวิ๋นโจวจึงก่อให้เกิดเรื่องซุบซิบนินทามากมายปานนั้น

เมื่อข่าวมาถึงราชสำนัก ขุนนางทั้งหลายต่างพากันกล่าวโทษเขาแล้วแนะนำให้เขาจัดการเรื่องส่วนตัวให้ดีเสียก่อนที่จะมาจัดการเรื่องบ้านเมือง

เพราะเรื่องเสื่อมทรามที่ทำลายหน้าตาของราชวงศ์

พวกเขาจึงฉวยโอกาสนี้รวมหัวกันต่อต้านและกีดกันเขามิให้มีส่วนร่วมในเรื่องบ้านเมืองอีก

จุดประสงค์ก็เพื่อป้องกันมิให้เขาตามสืบคดีเงินบรรเทาทุกข์ที่สูญหายไป

จักรพรรดิทนรับแรงกดดันไม่ไหวอีกต่อไปจึงรับสั่งให้เขาจัดการเรื่องส่วนตัวให้เรียบร้อย ถึงเมื่อนั้นค่อยกลับเข้าราชสำนักอีกที

ตอนนี้เขาแค่มอบบทลงโทษเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อสั่งสอนฟู่อวิ๋นโจว แต่ลั่วชิงยวนกลับเอาแต่กดดันให้เขาปล่อยอีกฝ่ายไป

ทั้งคำพูดและการกระทำล้วนแล้วแต่ปกป้องฟู่อวิ๋นโจว

เรื่องนี้ยิ่งทำให้ฟู่เฉินหวนรู้สึกโกรธมากขึ้นเรื่อย ๆ

เขากำหมัดแน่นพลางสะกดกลั้นโทสะ จากนั้นก็จ้องมองลั่วชิงยวนด้วยสายตาคมกริบราวกับมีดเล่มหนึ่งแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ลั่วชิงยวน!”

“หากเจ้าคิดให้ข้าปล่อยฟู่อวิ๋นโจวไป ก็มีเงื่อนไขเพียงข้อเดียว!”

“รักษาลั่วไห่ผิง!”