ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 493

โลกใบนี้มักจะเปิดกว้างให้แก่บุรุษเสมอมา อย่างมากบุรุษที่แสวงหาความสำราญนอกบ้านก็ลงเอยด้วยชื่อเสียงฉาวโฉ่

ทว่าหากฮูหยินที่บ้านโดนผู้ใดสักคนล่อลวงและคบชู้กับคนนอก กลับเป็นความผิดอันมิอาจอภัยได้และจำต้องถูกฝังทั้งเป็นโดยมิสนวิธีการ

กิจการหอนางโลมหามีอันใดมากไปกว่าการให้แม่นางทั้งหลายพยายามหว่านเสน่ห์

แต่หากพวกเขาส่งบุรุษมาล่อลวงฮูหยินของผู้ใดสักคนและเจตนาใช้เป็นข้ออ้างในการคบชู้ ก็เท่ากับว่าพวกเขากำลังตั้งใจสังหารคน!

ท่ามกลางบุรุษที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ จะมีผู้ใดทนรับความอัปยศอดสูจากการถูกภรรยานอกใจได้เล่า?

ทันทีทีลั่วชิงยวนเอ่ยวาจาออกมา ทั่วทั้งหอนางโลมต่างระเบิดอารมณ์ออกมาทันที

“ว่ากระไรนะ? มีวิธีน่ารังเกียจเช่นนั้นด้วยรึ?!”

“ช่างไร้เหตุผลสิ้นดี! ดำเนินกิจการเช่นนี้ช่างไร้ศีลธรรมอย่างถึงที่สุดจริง ๆ!”

บุรุษทุกคนที่มีครอบครัวต่างโกรธจัด

ท่านอาฉินที่ยืนอยู่บนชั้นสอง สีหน้าซีดเผือดพลางร้องตะโกนเสียงเคร่งว่า “อย่าได้ฟังนางพูดเหลวไหล! รีบจับตัวนางไว้สิ!”

วันนี้คงมิอาจปล่อยนังแพศยาผู้นี้ไปง่าย ๆ เสียแล้ว!

เหล่าผู้คุ้มกันต่างพุ่งเข้ามาหาอีกครั้ง

ลั่วชิงยวนถูกล้อมจากทั่วทุกสารทิศที่คิดจะจับตัวนาง

ลั่วชิงยวนคว้าผ้าไหมสีแดงแล้วกระโดดขึ้นไป จากนั้นก็ยกขาขึ้นแล้ววาดขาเตะใส่คนทั้งกลุ่ม

นางใช้วิชาตัวเบากระโจนขึ้นไปบนหอเจาเซียง เนื่องจากในหอมีแขกเหรื่อเป็นจำนวนมากจึงส่งผลต่อความว่องไวและพลังจู่โจมของพวกเขาไปด้วย ทำให้ลั่วชิงยวนเป็นฝ่ายได้เปรียบ

วันนั้นนางทำให้หอเจาเซียงเกิดความโกลาหล

ทุกคนต่างมองนางด้วยความตกตะลึง

ทุกครั้งที่พวกเขาคิดว่ากำลังจะจับตัวนางได้ นางก็หลบหนีไปได้อีกครั้งจนทำให้ทุกคนรู้สึกหวาดกลัว

เมื่อลั่วชิงยวนเห็นความวุ่นวายที่นางก่อขึ้นในหอแล้ว นางก็กระโดดลงสู่พื้นแล้วรีบวิ่งไปที่ประตู

จู่ ๆ นางก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้จึงหันกลับมามองบรรดาแม่นางที่โผล่ศีรษะออกจากหน้าต่างบนชั้นสอง

นางยิ้มพลางกล่าวว่า “ไม่ช้าก็เร็วหอเจาเซียงจะต้องพินาศ หากย้ายมาที่หอฝูเสวี่ย ข้าก็ยินดีต้อนรับแม่นางทุกคน!”