เสียงของลิ่นฝูเสวี่ยดังขึ้น
ลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว “รูปงามหรือ? มิงามเท่าฟู่เฉินหวนหรอก”
“รูปลักษณ์ของอ๋องผู้สำเร็จราชการนั้นมิธรรมดาจริง ๆ แต่เขาเย็นชาเกินกว่าที่ข้าจักเข้าถึงได้”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจ “เจ้าหมายความเยี่ยงไร คุณชายท่านนี้เข้าถึงได้ง่ายงั้นรึ? แต่เจ้าเห็นหรือไม่ หลังจากที่เขาเข้ามา เขามิยอมให้สตรีนางใดแตะต้องเขาเลย”
ลิ่นฝูเสวี่ยหัวเราะเสียงดัง “เมื่อท่านมองบุรุษ ท่านมิอาจมองแค่รูปร่างหน้าตาของเขาเท่านั้น ท่านต้องมองตาของเขาด้วย เมื่ออ๋องผู้สำเร็จราชการมาที่หอฝูเสวี่ย แม้ว่าหอจะเต็มไปด้วยสตรีงดงามก็ตาม แต่สายตาของเขากลับว่างเปล่านัก”
“เหมือนพระภิกษุผู้ไกลจากกิเลสและมิเห็นสตรีอยู่ในสายตาเลย”
“ทว่าบุรุษผู้นี้อาจดูเหมือนเข้าถึงได้ยาก แต่สายตาที่เขาจ้องมองนางทั้งหลายมิอาจหลอกลวงผู้ใดได้ แม้เป็นพระภิกษุก็ยังเป็นภิกษุปลอมที่มิอาจหลุดพ้นกิเลสได้”
ลั่วชิงยวนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ “ดูเหมือนบุรุษทั้งในใต้หล้าจักมีความคิดเช่นเดียวกันนี้!”
“มันขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว ที่จะต้องพยายามดึงดูดความสนใจของคุณชายผู้นี้”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลิ่นฝูเสวี่ยก็ตกใจ “ข้าหรือ? ข้าต้องยอมเปลืองเนื้อเปลืองตัวเพื่อให้เจ้าบรรลุเป้าหมายหรือ? จ้างให้ข้าก็ไม่ทำหรอก!”
ลั่วชิงยวนพูดอย่างไม่พอใจ “เจ้ามีอะไรเสียหายกัน? ข้าเองต่างหากที่ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัว!”
“เจ้าไม่มีแม้แต่กายหยาบด้วยซ้ำ เจ้าจักเปลืองเนื้อเปลืองตัวได้เช่นไร?”
จากนั้นลิ่นฝูเสวี่ยก็โต้ตอบ “เอาเถิด ในเมื่อท่านยอมเปลืองเนื้อเปลืองตัว ดังนั้นข้าจักทำทุกอย่างที่ข้าต้องการ”
“นี่! เจ้ายับยั้งชั่งใจตัวเองไว้บ้างจักดีกว่า! ห้ามสัมผัสตัวกันเด็ดขาด!” ลั่วชิงยวนกลัวว่าลิ่นฝูเสวี่ยจะทำอะไรบางอย่างที่ไม่เข้าท่า
นางต้องการดึงดูดความสนใจของฝูจ้าวผู้นี้ แต่นางไม่มีความสามารถเหมือนลิ่นฝูเสวี่ยในการล่อลวงผู้คน ดังนั้นนางจึงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของลิ่นฝูเสวี่ยไป
……..
ตกกลางคืน
หอฝูเสวี่ยเต็มไปด้วยผู้คน
บรรยากาศกำลังคึกคัก แต่ทันใดนั้นทุกอย่างก็เงียบลง ทั้งหอมืดลงอย่างกะทันหัน
ไฟทั้งหมดดับลง
ความมืดฉับพลันทำให้ทุกคนต่างตกใจ
จากนั้นก็มีเสียงสับสนดังขึ้น “เกิดกระไรขึ้น? จู่ ๆ ทุกอย่างก็มืดลง?”
ในเวลานี้ ก็มีบางอย่างตกลงมาจากด้านบน ทำให้เกิดความปั่นป่วน
“นี่อะไร ขนอะไร ขนไก่รึ?”
ทันใดนั้นเอง
ก็มีแสงไฟตกกระทบลงมาจากด้านบน ส่องสว่างไปยังศูนย์กลางของเวทีทรงกลม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...