ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 52

คราวนี้แม่นมเติ้งนำอาหารไปส่ง และหมายจะพูดคุยกับพวกนางอีกสักครั้ง แต่ผู้ใดจะรู้ว่า เมื่อมาถึงห้องจะเห็นคนกำลังแขวนคอด้วยผ้าไหมสีขาว

โชคดีที่ช่วยเอาไว้ได้ทันเวลา จากนั้นอีกสองคนก็ฟื้นขึ้นมา ส่วนปี้อวิ๋นกลอกตาซึ่งแลดูน่ากลัวยิ่งโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ดูเหมือนจะมีอาการชักด้วย

แม่นมเติ้งรีบกลับไปที่เรือน "พระชายา พระชายาเจ้าคะ! เกิดเรื่องแล้ว!"

ลั่วชิงยวนหยัดร่างกายท่อนบนขึ้นมา "มีเรื่องอันใดรึ?"

"เมื่อคืนนางรับใช้สามคนนั้นปลิดชีพตนเองเจ้าค่ะ! ปี้อวิ๋นเอาแต่กลอกตาและชักกระตุก บ่าวสงสัยว่า จะโดนวิญญาณร้ายเข้าสิงหรือไม่? ่ทานไปดูเองไหมเจ้าคะ?" แม่นมเติ้งรู้ว่าพระชายามีความเชี่ยวชาญในเรื่องนี้มาก

เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้ก็ขมวดคิ้ว "เมื่อคืนเจ้าบอกว่า เกลี้ยกล่อมได้แล้วมิใช่รึ?"

"เจ้าค่ะ บ่าวเกลี้ยกล่อมได้แล้วเห็น ๆ แต่พวกนางกลับปลิดชีพตนเองอีกครั้ง!" แม่นมเติ้งสีหน้าขรึมเคร่ง

"พาข้าไปดูที"

ลั่วชิงยวนค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียง โดยมีจือเฉากับแม่นมเติ้งคอยโอบซ้ายประคองขวาแล้วเดินไปยังเรือนหลังเล็ก ๆ ที่นางรับใช้ทั้งสามคนอาศัยอยู่

ปี้อวิ๋นอยู่คนเดียวในห้อง ตอนที่นางเดินเข้าไปในห้องก็เห็นปี้อวิ๋นกลอกตาและชักกระตุก มิหนำซ้ำยังมีฟองสีขาวในปริมาณน้อยนิดไหลฟูมปากของนางอีกด้วย นางจึงรีบคว้าข้อมือของปี้อวิ๋นมาจับชีพจรพลางขมวดคิ้ว "แม่นมเติ้ง เอาเชือกมาที"

แม่นมเติ้งจึงรีบไปหยิบเชือกมาให้ ส่วนลั่วชิงยวนก็หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาแล้วยัดเข้าไปในปากของปี้อวิ๋น จนพบว่านางกัดลิ้นเอาไว้แต่ไม่แรงนัก

จากนั้นค่อยนำเชือกมัดปี้อวิ๋นเอาไว้กับเตียงให้แน่น

"พระชายาเจ้าคะ ปี้อวิ๋นถูกวิญญาณร้ายสิงสู่จริง ๆ หรือ?" แม่นมเติ้งเอ่ยถาม

ลั่วชิงยวนส่ายหน้าพลางกวาดสายตามองไปรอบห้อง ก็พบถ้วยโอสถวางอยู่บนโต๊ะจึงดมกลิ่นแล้วใช้นิ้วมือจุ่มลงไปเล็กน้อยค่อยเอาเข้าปาก

โอสถถ้วยนี้มีบางอย่างผิดปกติ มันทำให้เกิดอาการคลุ้มคลั่ง!

นางขมวดคิ้วพร้อมแววตาเยียบเย็น ก็แค่นางรับใช้สามคนเท่านั้น ผู้ใดกันถึงขนาดไม่ยอมละเว้นนางรับใช้ทั้งสามคน? มิหนำซ้ำยังใช้สิ่งที่ก่อให้เกิดอาการคลุ้มคลั่งเช่นนี้เพื่อบีบคั้นให้พวกนางปลิดชีพตนเองอีกต่างหาก!

ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย