ลั่วชิงยวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า “เช่นนั้นก็จงบอกข้ามาว่าเจ้ารู้สิ่งใดบ้าง"
ฉินเฟิงรีบตอบว่า “ข้ารู้เรื่องข้อตกลงระหว่างเจ้ากับตระกูลหลิวอยู่เรื่องสองเรื่อง ตระกูลหลิวเองก็เคยทำงานให้ฝูจ้าวมาก่อน!”
“ฝูจ้าว เคยพบใต้เท้าหลิวตามลำพังในหอร่ำเมรัยมากกว่าหนึ่งครั้ง”
“เงินบรรเทาทุกข์ที่ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการยึดได้จากจวนตระกูลหลิวอาจมีส่วนเกี่ยวพันกับฝูจ้าว!”
เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกตกตะลึง
เรื่องเงินบรรเทาทุกข์เกี่ยวข้องกับฝูจ้าวจริง ๆ เสียด้วย
มิน่า เมื่อคืนนี้นางถึงได้ยินเซียวชูรายงานให้ฟู่เฉินหวนฟังว่าหัวหน้าโจรที่ขโมยเงินบรรเทาทุกข์ไปมีรอยสักรูปนกอินทรีบนหลังมือขวา อันบ่งบอกถึงความเกี่ยวข้องกับสำนักเทียนอิง
จากนั้นนางก็บังเอิญเห็นคนผู้นี้อยู่ในห้องตำราของฝูจ้าว
ท่านอาฉิน ใต้เท้าหลิวและฝูจ้าว ที่แท้พวกเขาล้วนเป็นพวกเดียวกัน นับตั้งแต่แรกที่ใต้เท้าหลิวหลงรักนาง ก็เป็นแค่กับดักที่ซ้อนอยู่ในกับดักหลายต่อหลายชั้น!
“เจ้ารู้อีกมากแค่ไหน?” ลั่วชิงยวนมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเคร่งเครียด
“เจ้าเคยเห็นบุรุษที่มีรอยสักรูปนกอินทรีบนหลังมือหรือไม่?”
ฉินเฟิงรู้สึกตื่นตกใจแล้วมองนางด้วยท่าทีตกตะลึง “เจ้าเคยเห็นด้วยหรือ?”
“เขาถึงขั้นยอมให้เจ้าเห็นเช่นนี้เชียวหรือ?”
เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้เข้าก็รู้สึกตกตะลึง ฉินเฟิงเองก็รู้เช่นกัน
“เจ้าเคยเห็นเขาหรือไม่?”
ฉินเฟิงผงกศีรษะ “ฝูจ้าวชอบหารือเรื่องความลับสุดยอดที่หอร่ำเมรัย เขาพาคนมาที่หอร่ำเมรัย ส่วนผู้ใดมิสะดวกก็ให้ไปพบในจวนของเขา”
“ข้าเคยพบบางคนอยู่ไม่กี่ครั้ง”
“บุรุษที่มีรอยสักรูปนกอินทรีบนหลังมือช่างลึกลับยิ่งนัก เขามักสวมใส่หมวกไม้ไผ่จนมิอาจเห็นใบหน้าได้ชัด ทว่ารอยสักรูปนกอินทรีบนหลังมือของเขากลับชัดเจนยิ่ง หากตัดสินจากความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฝูจ้าวแล้ว คนผู้นี้คงเป็นคนสนิทของฝูจ้าว”
คนสนิท!
แววตาของลั่วชิงยวนแปรเปลี่ยนเป็นเยียบเย็น บัดนี้ก็ยืนยันได้แล้วว่าพวกเขาเป็นพวกเดียวกัน!
ฉินเฟิงทราบเรื่องนี้ค่อนข้างมากทีเดียว ฉะนั้นเก็บคนผู้นี้เอาไว้ก็น่ามีประโยชน์!
อย่างน้อยจนกว่าฝูจ้าวจะตาย เขาก็มีบทบาทสำคัญทีเดียว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...