ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 526

“ว่ากระไรนะ?” สีหน้าของลั่วชิงยวนเปลี่ยนไปฉับพลัน นางพยายามข่มเสียงตะลึงให้ต่ำลง แต่ก็ทำท่านอาฉินในห้องขังตื่นอยู่ดี

เห็นท่านอาฉินพลิกตัว ลั่วชิงยวนจึงรีบจากไปในทันที

นางถามลิ่นฝูเสวี่ยเสียงต่ำ “เจ้าพูดจริงรึ? มิได้มองผิดไปใช่หรือไม่? นั่นไม่ใช่ถุงหอมรึ?”

“ข้าใช้ถุงหอมใส่เงินแล้วมันแปลกอย่างไรกัน? แค่วิธีที่นางโลมมักใช้ เครื่องหอมที่ทุกคนใช้ต่างไม่เหมือนกัน สิ่งนี้มีไว้เพื่อให้อีกฝ่ายจดจำเราได้ดียิ่งขึ้น”

ได้ยินดังนี้ ลั่วชิงยวนยันกำแพงไว้อย่างอดไม่ได้ คิ้วของนางขมวดแน่น “เช่นนั้นเงินของฉินเฟิง เจ้าเป็นคนให้เขาหรือ? เจ้าช่วยเขาเอาไว้รึ?”

ลิ่นฝูเสวี่ยไตร่ตรอง “ข้าจำได้ราง ๆ ว่าเป็นเช่นนี้ แต่ข้าจำได้ไม่ชัดเจนนัก เพราะคนที่ข้าเคยช่วยไว้เยอะจะตายชัก”

ลั่วชิงยวนตะลึง “หากเป็นเช่นนี้ อาฉินปลอมอ้างตัวตนของเจ้าหลอกใช้ฉินเฟิงหรือ?”

“เจ้านี่นะ หว่านเสน่ห์ไว้ทั่ว!”

คิดถึงคุณลุงร้านจัดงานศพที่ยังลืมลิ่นฝูเสวี่ยมิได้

ลิ่นฝูเสวี่ยหัวเราะเบาทีหนึ่ง “แสดงให้เห็นได้เพียงเสน่ห์ของข้ามากล้น ชั่วชีวิตนี้ของข้ารักเพียงการร่ายรำ มิสนใจนุรุษใดแม้แต่นิด”

“หากมิใช่เพราะไม่มีที่แสดงความสามารถของข้า ข้าหาได้ยู่ในหอนางโลมนี้ไม่หรอก”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วถาม “เหตุใดเจ้ามิเข้าวังเล่า?”

“เข้าวังรึ? เข้าวังเป็นได้เพียงนางรำในหอดนตรี องค์จักรพรรดิทรงสนใจ อาจต้องเป็นสนม และร่ายรำให้องค์จักรพรรดิทอดพระเนตรได้เพียงผู้เดียว”

“หาได้สนุกเท่าร่ายรำให้คนทั้งใต้หล้าดูไม่อย่างไร”

ลั่วชิงยวนคิดตามและพยักหน้า “มีเหตุผล”

“แต่สงสารฉินเฟิงที่ถูกหลอกใช้ บางทีจนถึงตายเขาก็ยังมิรู้ความจริง”

ลิ่นฝูเสวี่ยกลับหัวเราะเบาทีหนึ่ง “เช่นนั้นก็ให้เขารู้ความจริงสิ!”

ลั่วชิงยวนชะงัก “เจ้าอยาก…”

ลิ่นฝูเสวี่ยพูดเสียงต่ำ “ข้าเองก็อยากรู้ สาเหตุการตายของข้าน่ะ”

ลั่วชิงยวนเพิ่งเคยได้ยินน้ำเสียงจริงจังของลิ่นฝูเสวี่ยอย่างหาได้ยาก นางเข้าใจความหมายของลิ่นฝูเสวี่ย จึงหยิบยันต์ใบหนึ่งมาแปะไว้ที่แขน และหลับตา

ลิ่นฝูเสวี่ยจึงสิงร่างนางทันที

ท่านอาฉินที่ได้ยินเสียงสะดุ้งตื่นแต่เช้า บัดนี้นางกำลังเกาะประตูคุกและมองไปทางด้านนอก