“ไม่ ข้ามิได้เป็นผู้ทำร้ายเจ้า ข้าเองก็ถูกผู้อื่นข่มขู่!”
“เจ้าไปหาฝูว่านเจิง เขาเป็นคนซื้อข้า ให้ข้าวางยาในเตาเครื่องหอมของหอสมุทรมรกต!”
“รถม้าทั้งหมดก็เป็นฝีมือของเขาหมดเลย”
“เจ้าไปหาต้นเหตุเรื่องสิ!”
อาฉินขอร้องอ้อนวอน สั่นคลอนไม่หยุดเพราะความกลัว
ลั่วชิงยวนตะลึง ฝูว่านเจิง?
พ่อของฟูจ้าว ท่านเจ้ากรมกลาโหม
ลั่วชิงยวนหัวเราะเย็น “ตำแหน่งฝูว่านเจิงใหญ่เช่นนั้น ข้าเคยไปหาเรื่องเขาเมื่อใดกัน? เหตุใดเขาต้องทำหอสมุทรมรกตถึงตายด้วย?”
“กลัวคนในหอสมุทรมรกตตาย ของทุกอย่างในนั้นถูกฝูเจิงเอาไปหมด”
ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อย “หมายความว่า เขาได้ของที่เขาต้องการแล้วงั้นรึ?”
อาฉินพยักหน้า และตอบเสียงสั่น “ใช่”
ลั่วชิงยวนรู้สึกตะลึงในใจ สรุปว่าเพื่อของอะไรกัน จึงได้วางแผนสังหารชีวิตตั้งมากมายเช่นนั้นในหอสมุทรมรกต
บัดนี้เอง ลั่วชิงยวนได้ยินเสียงฝีเท้า
แม้ฉินเฟิงจะมีวรยุทธ แต่เขาโดนบทลงโทษจนบาดเจ็บหนัก ขาของเขาไม่สะดวก เสียงนั้นเข้าหูของลั่วชิงยวนอย่างชัดเจน
นางมองอาฉินที่เสียสติไปแล้ว จึงรีบเอ่ยปากทันที “เจ้าสารภาพได้ชัดเจนเช่นนี้แล้ว เหตุใดมิสารภาพให้ชัดเจนกว่านี้อีกเล่า”
“เรื่องระหว่างเจ้าและฉินเฟิง ตั้งแต่เมื่อใดกัน?”
อาฉินตะลึง นางกำมือไว้แน่น โขกหัวคำนับอย่างแรง “แม่นาง! ข้ามิได้ตั้งใจ!”
“เมื่อนั้นเขามาหาแม่นางในหอสมุทรมรกต เห็นข้าสวมใส่ชุดที่แม่นางใส่วันนั้น จึงเข้าใจผิดว่าข้าเป็นท่าน คนจน ๆ อย่างเขาข้าจักปล่อยให้มันเข้าใกล้แม่นางได้อย่างไร ดังนั้นข้าจึงมิได้อธิบายกับเขา”
“ข้ามิได้ตั้งใจใช้ตัวตนของแม่นางหลอกลวง! แต่เป็นเขาเองที่เข้าใจผิด!”
ได้ยินตรงนี้ ลั่วชิงยวนจึงเข้าใจที่มาที่ไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
กำลังสนุกเลยค่ะต่อๆค่ะ...
เนื้อเรื่องไม่มีความฉลาดเลย แต่ละคน บ้าบอมาก...
ตายๆ ไปซะ นางเอกไร้น้ำยา ทำอะไรก้ไม่ได้ดีซักอย่าง...
พระชายยา เหี้ยไร ไร้น้ำยาสิ้นดี เหมือนนางทาส...
นางเอกก็หน้าด้านชิบหาย ผัวเกลี่ยดขนาดนี้ ก็ยังหน้าด้านทน...
🫠...
อ๋องคือโง่มากอะ เหมือนจะฉลาดแต่ก็ไม่พกสติเลย นางเอกก็โดนทรมานเกิน...
กลับมาแล้ว ว้าวววววววววววว...
หายยาววววววววววววว😒😒😒...
อัพต่อหน่อยค่ะแอด พลีสสสสสสสสสสสส...