ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 532

ลั่วเยวี่ยอิง!

ลั่วเยวี่ยอิงมาได้อย่างไรกัน

ลั่วชิงยวนกำลังคิด ฟู่เฉินหวนกลับลุกพรวดออกไปในทันที นางฟุบล้มบนพื้นอย่างหมดแรง มิได้ตามออกไป

ได้ยินเพียงเสียงที่ฟู่เฉินหวนไล่บุรุษหนุ่มเหล่านั้นออก

จากนั้นพาลั่วเยวี่ยอิงจากไป

ในที่สุดก็ไปเสียที

แต่ในใจของลั่วชิงยวน กลับยิ่งรู้สึกอึดอัด ในใจราวกับมีไฟกำลังแผดเผา เผาจนนางรู้สึกหงุดหงิดและรำคาญใจ

เวลานี้แม่เล้าเฉินเดินมาพอดี นางมองไปรอบ ๆ มิเห็นฟู่เฉินหวน จึงรีบขึ้นหน้าไปพยุงลั่วชิงยวนขึ้น “เกิดกระไรขึ้นเจ้าคะ”

“ท่านอ๋องเล่า?”

ลั่วชิงยวนนวดแขนที่ปวดเมื่อย พร้อมเอ่ยตอบ “ถามถึงท่านหาปะไร มีเรื่องหรือ?”

แม่เล้าเฉินพูดด้วยน้ำเสียงลำบากใจแผ่วเบา “มิรู้เหตุไฉนคุณชายฝูเองก็มาเช่นกันเจ้าค่ะ!”

“เขาบอกว่าอยากเจอท่าน”

“แต่ท่านอ๋องสำเร็จราชการเหมาหอฝูเสวี่ยเราเป็นเวลาครึ่งเดือนแล้ว มิรู้ว่าท่านอ๋องถือสาที่ท่านไปเจอคุณชายฝูหรือไม่”

ได้ยินดังนี้ แววตาของลั่วชิงยวนเยือกเย็นลง “ท่านอ๋องเสด็จกลับไปแล้ว เจ้าพาคุณชายฝูเข้ามาเถิด”

แม่เล้าเฉินได้ยินจึงพยักหน้า “เจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าไปเชิญคุณชายฝูเข้ามา”

ไม่นานนัก แม่เล้าจึงพาคุณชายฝูมา ลั่วชิงยวนทนความไม่สบายของร่างกาย ต้อนรับฝูจ้าวโดยแสร้งทำเป็นมิเป็นไร

“ช่วงนี้คุณชายฝูมาได้ยิ่งอยู่ยิ่งถี่แล้ว มิกลัวถูกผู้อื่นนินทาหรือเจ้าคะ” ลั่วชิงยวนรินเหล้าให้เขา

ฝูจ้าวเผยยิ้ม ยกจอกดื่มจนหมด “จักนินทากระไรได้ ข้ามิมีภรรยาเสียหน่อย”