ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 536

ลิ่นฝูเสวี่ยมองนางอย่างสงสัย “ไม่ถูกตรงอย่างไร?”

คิ้วของลั่วชิงยวนขมวดแน่น “เจ้าพูดถูก แม่ของข้าเก่งกาจกว่าข้า! หากท่านรู้ว่าตนต้องตาย จักรอตายเช่นนี้ได้อย่างไร!”

“ต่อให้มีตัวถ่วงอย่างข้า ท่านก็ต้องพาข้าหนีแน่!”

“นอกเสียจากท่านมิยอมหนี และเป็นฝ่ายยอมตายเอง!”

นางเกือบจะลืมแล้ว แม่ของนางคือลั่งอิง ผู้เป็นอาจารย์ของนาง

เมื่อนั้นท่านอาจารย์ทรยศแคว้นหลี ถูกคนในแคว้นหลีมากมายเช่นนั้นไล่ฆ่า นางหลบมาจนได้ หากนางอยากหนี นางหาได้มีทางรอตายไม่

“หรือเพราะบิดาของท่าน นางรักบิดาของท่านจึงยอมตาย”

ลิ่นฝูเสวี่ยคาดเดา

คิ้วของลั่วชิงยวนกลับขมวดแน่น และเอ่ยไตร่ตรอง “หากเพราะรัก ยิ่งตายมิได้ ท่านแม่รักท่านพ่อ เช่นนั้นมิรักข้าหรือ? หากนางตาย ข้าในวัยเยาว์จักทำเช่นไร?”

“แต่หากนางตายเพราะลั่วไห่ผิง ก็ไม่มีทางเขียนจดหมายให้เจ้าว่านางมิเสียใจที่ตายไป สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่านางเป็นฝ่ายอยากตายเอง”

“นี่มันย้อนแย้งเกินไป!“

อารมณ์ของลั่วชิงยวนหนักอึ้ง ตอนนั้นเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่? จึงทำให้ลั่วอิงยอมรอตายเช่นนั้น?

ลั่วชิงยวนมองไปทางลิ่นฝูเสวี่ย “จดหมายที่เจ้าได้รับ เป็นของปลอมหรือไม่?”

ได้ยินดังนี้ สีหน้าของลิ่นฝูเสวี่ยเปลี่ยนไปทันใด “ของปลอมหรือ?”

“เป็นไปได้ไหมที่ท่านแม่ของข้าถูกคนสังหาร และผู้ร้ายรู้ถึงความสัมพันธ์ของเจ้ากับท่านแม่ กลัวเจ้าสงสัยเขา จึงปลอมเป็นท่านแม่และเขียนจดหมายนี้ให้เจ้า เพื่อให้ท่านคิดว่าท่านแม่นั้นฆ่าตัวตาย”

ลิ่นฝูเสวี่ยที่ได้ยินก็ขมวดคิ้ว “เรื่องนี้ข้ามิเคยคิดจริง ๆ แต่ได้ยินเจ้าพูดเช่นนี้ มีความเป็นไปได้สูงมาก!”

ลิ่นฝูเสวี่ยคิดย้อน พร้อมกล่าว “จำได้ว่าจดหมายฉบับนี้ นางรับใช้คนหนึ่งเป็นผู้ส่งให้ข้า”

“บัดนี้กลับมาย้อนคิด นางมิใช่นางรับใช้มารดาของท่าน ข้าเองก็มิเคยเห็นนางมากก่อน”

ได้ยินดังนี้ ลั่วชิงยวนยิ่งเชื่อว่ามีคนปลอมแปลงจดหมายฉบับนี้ขึ้นมา เป้าหมายคือให้ลิ่นฝูเสวี่ยมิต้องสืบค้นสาเหตุการตายของท่านแม่อีก

“แต่ผ่านไปหลายปีเช่นนี้ นางรับใช้ในจวนอัครมหาเสนาบดีเปลี่ยนไปกลุ่มแล้วกลุ่มเล่า เกรงว่าคงหาสาวใช้ผู้นั้นมิเจอแล้ว”

ลั่วชิงยวนลองคิดและเอ่ยถาม “เจ้ายังจำได้หรือไม่ว่า นางรับใช้ผู้นั้นนามว่าอย่างไรและหน้าตาเป็นอย่างไร?”

ลิ่นฝูเสวี่ยคิดย้อนอย่างตั้งใจ จากนั้นยื่นมือวาดกลางอากาศ “คล้ายจะเป็นเช่นนี้ ไม่สิ ดวงตาทรงกลม”