ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 538

ใบหน้าที่ผอมซูบจนบุ๋มเป็นหลุมที่ข้างแก้มทั้งสองข้าง หนังตาตกลงอย่างยับย่น รอบดวงตายังเต็มไปด้วยรอยเลือดและรอยช้ำ

หากจ้องมองไป จะพบกับโพลงเลือดสองรู น่าสยดสยองยิ่ง

เห็นได้ชัดว่านางถูกใครบางคนควักลูกกระตาออกมา

“สวรรค์ น่าสลดมาก” ลิ่นฝูเสวี่ยอุทานออกมา

ไม่เพียงแค่นี้ บนใบหน้าและลำคอ อีกทั้งข้อแขนที่โผล่ออกมาให้เห็นของสตรีผู้นี้ ต่างเต็มไปด้วยรอยช้ำเขียวที่ไม่เท่ากัน

รอยเก่าแผลใหม่ เป็นร่องรอยที่นางถูกทำร้ายมาเป็นเวลานาน

“คุณหนูหรือ? ท่านมาเยี่ยมบ่าวอีกแล้วหรือ?” สตรีผู้นั้นเงยหน้าและเข้าใกล้ขึ้นมาอีกเล็กน้อย

ลั่วชิงยวนชะงักเล็กน้อย คุณหนู? คุณหนูคนไหนกัน?

“คุณหนู รีบเข้ามานั่งเถิด”

สตรีผู้นั้นต้อนรับนางเข้าไปอย่างกระตือรือร้น ลั่วชิงยวนก็มิได้ยืนนิ่งต่อ นางตามเข้าไปภายในเรือน

สตรีผู้นั้นรินชาให้นางพร้อมกล่าว “คุณหนูมิต้องมาบ่อย ๆ ก็ได้เจ้าค่ะ บ่าวสบายดี”

“หือ วันนี้ท่านมาคนเดียวหรือ? ทาสใบ้มิได้ตามมาปกป้องท่านหรือ?”

ฟังถึงตรงนี้ ลั่วชิงยวนตะลึง คุณหนูที่นางหมายถึง คือลั่วเยวี่ยอิง!

ลั่วเยวี่ยอิงเคยมา และยังมาบ่อยด้วย?

นางจึงปลอมเสียงขึ้น ลอกเลียนการพูดจาของลั่วเยวี่ยอิง “วันนี้นางมีภารกิจอื่น จึงมิได้ตามมา”

เซี่ยหว่านชะงักเล็กน้อย จากนั้นพยักหน้า “เช่นนี้เอง คุณหนูโปรดระวังตัวด้วย หากผู้นั้นในบ้านบ่าวกลับมาเห็น เกรงว่าจะทำคุณหนูบาดเจ็บ”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว บาดแผลทั่วร่างของเซี่ยหว่าน เป็นฝีมือของสามีนางจริง ๆ

อุตส่าห์เคยให้คำสัญญา สันดานนี้ของบุรุษแก้มิได้เสียหรอก สักวันเซี่ยหว่านต้องถูกตีตายแน่

“ข้ามาวันนี้ เพราะอยากถามเจ้าเรื่องหนึ่ง”

เซี่ยหว่านยิ้มตอบ “เจ้าค่ะคุณหนู”

“หลังนายหญิงใหญ่จวนอัครมหาเสนาบดีตายไป เจ้าเคยไปส่งจดหมายให้กับลิ่นฝูเสวี่ยที่หอสมุทรมรกตใช่หรือไม่?”

ได้ยินถึงตรงนี้ สีหน้าของเซี่ยหว่านเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด