ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 547

หนีกระนั้นหรือ?

จะเป็นไปได้อย่างไรเล่า!

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วแล้วผลักลั่วเยวี่ยอิงเข้าไปในอ้อมแขนของฟู่จิ่งหลี จากนั้นเดินไปข้างหน้าเตรียมจะถีบประตู

ทว่าในยามนี้เอง ประตูที่มีเปลวเพลิงก็ถูกกระแทกให้เปิดออกดังปัง

ประตูทั้งบานล้มลงมา

เงาร่างขะมุกขะมอมที่มีเปลวเพลิวลามเลียบนกระโปรงก็พุ่งออกมา

ทุกคนต่างตะลึงงัน

ลั่วชิงยวนกึ่งลากสังขารตนกึ่งแบกร่างของลั่วอวิ๋นสี่แล้วพังประตูออกมา

แต่ภายใต้แรงปะทะอันรุนแรง ทันทีที่ประตูล้มลง ขื่อคานที่อยู่ข้างบนก็ร่วงหล่นลงมา

ลั่วชิงยวนกัดฟันพุ่งตัวออกไปอย่างสุดกำลัง

ทันใดนั้นท่อนแขนแข็งแกร่งคู่หนึ่งก็คว้าตัวนางไว้ จากนั้นนางก็ถูกยกตัวขึ้นจากพื้น

ในขณะนั้นเอง เปลวเพลิงปริมาณมหาศาลก็พุ่งออกมา สรรพสิ่งพลันพลิกคว่ำคะมำหงายแล้วลั่วชิงยวนก็ร่วงลงบนร่างนุ่ม

ยามที่นางลืมตาขึ้น สิ่งที่นางเห็นก็คือฟู่เฉินหวนที่ถูกนางกดเอาไว้ใต้ร่าง

ทุกคนต่างรู้สึกตกตะลึง พวกเขามิคาดคิดว่าจะมีคนอยู่ในห้อง!

ฟู่จิ่งหลีตอบสนองว่องไวแล้วรีบเดินเข้ามาฉุดลั่วอวิ๋นสี่ให้ลุกขึ้นพร้อมตรวจดูลมหายใจของนาง เมื่อพบว่านางยังหายใจอยู่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แต่เขาก็มองมาที่คนกลุ่มหนึ่งด้วยสีหน้าขุ่นเคือง “ผู้ใดบอกว่าข้างในไม่มีคน?!”

ทุกคนถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูก พวกเขามิคาดคิดเลยว่าจะมีคนอยู่ข้างใน

บัดนี้สีหน้าของลั่วเยวี่ยอิงไม่น่าดูยิ่งนัก ฝ่ามือของนางที่กำหมัดเอาไว้แน่นพลันชุ่มเหงื่อ

ฝูเสวี่ยผู้นี้ถึงกับหนีออกมาได้จริง ๆ!

มิหนำซ้ำยังช่วยลั่วอวิ๋นสี่ออกมาได้อีกต่างหาก!

หลังจากสูดอากาศบริสุทธิ์แล้ว ลั่วชิงยวนก็ซบอกของฟู่เฉินหวนเพราะลุกไม่ขึ้น นางถูกไฟเผาหลายแห่งและสูดควันเข้าไปมากจึงรู้สึกวิงเวียนศีรษะ นางใช้เรี่ยวแรงไปกับการหลบหนีจนหมดสิ้นแล้ว…

เมื่อได้ยินเสียงลมหายใจของนาง ฟู่เฉินหวนก็หัวใจบีบรัด