ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 567

ขณะที่เขากำลังจะเอ่ยวาจา เซียวซูก็พรวดพราดเข้ามาทันที

“ท่านอ๋อง บาดแผลของพระองค์...”

ฟู่เฉินหวนถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คนอยู่ที่ใดเล่า? เจ้าจับตัวได้หรือไม่?”

เซียวซูก้มหน้า “มิได้พ่ะย่ะค่ะ”

“คนผู้นี้วิ่งเข้าไปในตลาดอันยุ่งวุ่นวาย มีผู้คนมากมายเหลือเกินจึงมิอาจจับตัวได้พ่ะย่ะค่ะ!”

ฟู่เฉินหวนสายตาเย็นชาเล็กน้อยแล้วเอ่ยเสียงทุ้มต่ำขึ้นมาว่า “มันคงเป็นมือสังหารของสำนักเทียนอิงที่พวกเรากำลังตามหาอยู่”

เขาเห็นรอยสักบนหลังมือของมือสังหาร

เซียวซูรู้สึกตื่นตกใจ “เช่นนั้นกระหม่อมจะส่งกำลังคนออกตามหามันอีก! หากคราวนี้มันหลบหนีไปได้ คราวหน้าก็คงมิเจอตัวแล้ว!”

ลั่วชิงยวนครุ่นคิด คราวหน้าพวกเขาคงได้แต่ไปตามหามือสังหารของสำนักเทียนอิงที่จวนตระกูลฝูแล้ว

วันนั้นนางพบมือสังหารของสำนักเทียนอิงที่จวนตระกูลฝู นางควรจะเล่าเรื่องนี้ให้ฟู่เฉินหวนฟังหรือไม่?

“ที่จริงแล้ว...”

ก่อนที่นางจะทันได้พูดให้จบประโยค ลั่วอวิ๋นสี่ก็พลันเดินเข้ามา

“ฝูเสวี่ย ข้ามีเรื่องขอถามเจ้า”

ลั่วอวิ๋นสี่ยังคงดวงตาบวมแดง แต่ยามนี้แววตาของนางกลับเฉียบคมเป็นพิเศษ แม้น้ำเสียงจะแหบแห่งยิ่งกว่าเดิมก็ตามที

ฟู่เฉินหวนจึงลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

เมื่อลั่วชิงยวนเห็นฟู่เฉินหวนเดินผ่านหน้าเรือนกระทั่งออกนอกประตูไปแล้ว

ตอนนี้คนของทางการก็มาถึงแล้ว เมื่อทราบว่ามีมือสังหารปรากฏตัวขึ้นในจวนมหาราชครู พวกเขาก็เข้ามาดำเนินการตรวจค้นในจวน

ลั่วชิงยวนปิดประตูลง

เมื่อหันไปมองลั่วอวิ๋นสี่

“เจ้า...” ลั่วอวิ๋นสี่จ้องมองนางด้วยสายตาเฉียบคม

ลั่วชิงยวนเอ่ยขัดนางขึ้นมาว่า “ข้ารู้ว่าเจ้าคิดถามสิ่งใด”

ลั่วชิงยวนปลดหน้ากากออกทันที