จือเฉายืนรออยู่ข้างนอก แต่กลับถูกองครักษ์ประจำคุกใต้ดินไล่ออกไป เช่นนั้นจือเฉาจึงต้องกลับไปที่เรือนก่อน
เมื่อนางเดินเข้าไปในคุกใต้ดิน ตลอดทางทั้งสองฝั่งก็มีองครักษ์ประจำคุกใต้ดินคอยเฝ้าอยู่และรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด
ลั่วชิงยวนพบกับนักฆ่าของสำนักเทียนอิงซึ่งถูกขังอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของทางเดิน
เขานั่งขัดสมาธิพร้อมกับหลับตาพิงผนัง ขณะที่ทั้งมือและเท้าของเขาถูกล่ามด้วยโซ่ตรวน
ลั่วชิงยวนต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการทำให้องครักษ์ประจำคุกใต้ดินอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย
จากนั้นนางก็มองไปยังคนที่นั่งอยู่ในห้องขังแล้วเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชาว่า “เจ้ามีนามว่าอะไร?”
นักฆ่ายังคงนิ่งเงียบ
แต่ในขณะนั้นกลับมีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น “ท่านแม่ เขาดูเหมือนข้า!”
นั่นคือเสียงของเตี่ยฉุยซึ่งอยู่ในเครื่องราง
ลั่วชิงยวนปลดปล่อยเขาแล้วพูดว่า “ใช่ ดูคล้ายกันมาก เขาคือผู้ที่ทำให้เจ้าเป็นเช่นนี้”
“ก่อนหน้านี้ เจ้าอยู่ในร่างของเขา”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เตี่ยฉุยก็โกรธมาก “ว่ากระไรนะ?!”
เมื่อได้ยินเสียงพูด นักฆ่าสำนักเทียนอิงซึ่งกำลังนั่งอยู่ในห้องขังก็ไม่อาจนั่งนิ่งได้อีกต่อไป เขาลืมตาขึ้น ก่อนจะหรี่ตาลงเล็กน้อยจ้องมองไปยังลั่วชิงยวน
ดูเหมือนเขาจะสงสัยว่านางกำลังพูดอะไรกับตัวนางเอง
“ตระกูลฝูถึงจุดจบแล้ว เจ้าควรรู้ชะตากรรมของตัวเจ้าเอง บัดนี้หากเจ้าพูดทุกอย่างออกมา บางทีเจ้าอาจยังมีลมหายใจต่อไปได้” ลั่วชิงยวนพยายามโน้มน้าว
ทว่า เมื่อนักฆ่าสำนักเทียนอิงได้ยินคำพูดโน้มน้าวเหล่านั้น เขาก็หลับตาลงอีกครั้ง “เช่นนั้นก็ฆ่าข้าทิ้งเสีย นักฆ่าสำนักเทียนอิงทำภารกิจเพียงครั้งเดียวในชีวิต ถึงแม้จะถูกฟันนับพันครั้ง ข้าก็มิทรยศต่อผู้เป็นนายเด็ดขาด”
ลั่วชิงยวนอดรู้สึกประทับใจไม่ได้เมื่อได้ยินคำพูดอันเด็ดเดี่ยวของเขา
ลั่วชิงยวนเอ่ยถามว่า “ข้าจะติดต่อสำนักเทียนอิงของเจ้าได้เช่นไร? การจ้างนักฆ่าเช่นเจ้ามีค่าใช้จ่ายเท่าใด? ข้าก็อยากจ้างนักฆ่าคนหนึ่งเหมือนกัน”
นางต้องการนักฆ่าสิบคนที่มีทักษะวรยุทธและความภักดีสูงส่งเหล่านี้!
แม้ว่าจะไม่แข็งแกร่งเท่าเจ้าแห่งนรก แต่เหล่านักฆ่าสำนักเทียนอิงเช่นนี้ก็ถือว่าแข็งแกร่งเพียงพอแล้ว
ทันใดนั้น เตี่ยฉุยก็พูดขึ้นว่า “ท่านแม่ ท่านมิจำเป็นต้องอัญเชิญผู้ใด ข้าผู้เดียวก็เพียงพอแล้วที่จะปกป้องท่าน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
สนุกมาก...
พระเอกก็โง่ นางเอกก็งี้เง่าไม่สมเหตุสมผลอะไรสักอย่าง ตอนแรกก็อวยยศเป็นถึงปรมาจารย์ แต่สกิลอ่อนด๋อยมาก เสียเวลาอ่านจริงๆ จะครึ่งเรื่องละยังไม่มีสาระอะไรเลย...
หลงเข้ามาอ่านเสียเวลาตั้งนาน ในเรื่องมีแต่พวกสติไม้เต็ม พระเอกปัญญาอ่อน+ ไบโพล่า กลับกลอกชิบหาย นางเอกก็โง่จนเอียนหวังพึ่งพอ ช่วยพอ.มันทำห่าอะไร ทำดีไม่เคยได้ดี ประสาทแดก...
นังเอกนี่ควายมั้ย โง่บรม...
กำลังสนุกเลยค่ะต่อๆค่ะ...
เนื้อเรื่องไม่มีความฉลาดเลย แต่ละคน บ้าบอมาก...
ตายๆ ไปซะ นางเอกไร้น้ำยา ทำอะไรก้ไม่ได้ดีซักอย่าง...
พระชายยา เหี้ยไร ไร้น้ำยาสิ้นดี เหมือนนางทาส...
นางเอกก็หน้าด้านชิบหาย ผัวเกลี่ยดขนาดนี้ ก็ยังหน้าด้านทน...
🫠...