“แม่นางซ่งมิเป็นไรหรอก”
ดูเหมือนว่าซ่งเชียนฉู่จะตกอยู่ในอันตราย และราชันย์อสรพิษได้ช่วยนางไว้แล้ว
เมื่อนางอัญเชิญราชันย์อสรพิษในห้องตำราของตระกูลฝู ด้วยเหตุนี้ราชันย์อสรพิษจึงมิได้ปรากฏตัว
ครั้นราชันย์อสรพิษอยู่เคียงข้างซ่งเชียนฉู่แล้ว ก็มิน่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นกับซ่งเชียนฉู่ได้อีก
ยามนี้อาการของนางค่อนข้างบาดเจ็บสาหัส ลั่วเยวี่ยอิงจะต้องสร้างความยุ่งยากอย่างแน่นอน นางจึงจำเป็นต้องหาวิธีรับมือกับเรื่องเหล่านี้
“ข้าจะสั่งยา แม่นมช่วยไปรับยาที่ร้านโอสถให้ข้าที” ลั่วชิงยวนหยิบพู่กันและกระดาษมาเขียนเทียบยาทันที จากนั้นนางก็ยื่นเทียบยาให้แม่นมเติ้ง
แม่นมเติ้งรับเทียบยาแล้วพูดว่า “บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้ พระชายาอดทนก่อนนะเจ้าคะ”
แม่นมเติ้งไปร้านโอสถ ขณะที่ลั่วชิงยวนนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงสักพัก
“จือเฉา เจ้าออกไปสอบถามข่าวลือข้างนอก หากมีข่าวลือเกี่ยวกับข้า กลับมาบอกข้าด้วย” ลั่วชิงยวนหลับตาพลางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“เจ้าค่ะ” เมื่อพูดจบจือเฉาก็ออกไปทันที
หลังจากนั้นไม่นานจือเฉาก็กลับมาด้วยความโกรธ ลั่วชิงยวนที่เพิ่งดื่มยาเสร็จและรู้สึกง่วงนอนเล็กน้อย
กลับถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงโกรธของจือเฉา
“พระชายาเจ้าคะ พวกนางกลั่นแกล้งกันเกินไปแล้ว! ข้างนอกนั่นพวกนางต่างพูดกันว่าฝูเสวี่ยเป็นพระชายาของตำหนักอ๋อง คำพูดเหล่านั้นแย่มาก! ไม่เพียงเท่านั้น พวกนางยังแพร่ข่าวลือว่าพระชายาทุบตีพวกนางอีกด้วย!”
“เห็นได้ชัดว่าพวกนางเป็นคนหาเรื่องก่อน!”
ลั่วชิงยวนลุกขึ้นนั่งแล้วพูดว่า “นั่นคือสาเหตุที่พวกนางมาในวันนี้ แน่นอนว่าพวกนางมิสนว่าใครเป็นคนเริ่มก่อปัญหา”
“ท่านอ๋องยังมิเสด็จกลับมาอีกหรือ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้นกับตระกูลฝู?” ลั่วชิงยวนถาม
จือเฉาส่ายหน้า “บนท้องถนนนอกจากข่าวที่เกี่ยวกับพระชายาแล้ว ก็ไม่มีข่าวอื่นใดที่เกี่ยวข้องกับท่านอ๋องและตระกูลฝูเจ้าค่ะ”
“ทั้งท่านอ๋อง ซูโหยว และเซียวชูต่างก็ยังมิกลับมา ข้ามิรู้ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่”
ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วแน่น นางไม่รู้ว่าฟู่เฉินหวนได้เข้าไปในวังหรือไปที่ตระกูลฝูหรือไม่ เนื่องจากเขาพาทุกคนออกไป เช่นนั้นแล้วเขาควรจะไปที่ตระกูลฝูเพื่อจับกุมอีกฝ่าย
แต่หากมีอะไรเกิดขึ้นกับตระกูลฝู ตระกูลเหยียนจะต้องหาวิธีปกป้องตระกูลฝูอย่างแน่นอน
ทันใดนั้นคิ้วของนางก็กระตุก เมื่อนึกถึงนักฆ่าสำนักเทียนอิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
พระเอกก็โง่ นางเอกก็งี้เง่าไม่สมเหตุสมผลอะไรสักอย่าง ตอนแรกก็อวยยศเป็นถึงปรมาจารย์ แต่สกิลอ่อนด๋อยมาก เสียเวลาอ่านจริงๆ จะครึ่งเรื่องละยังไม่มีสาระอะไรเลย...
หลงเข้ามาอ่านเสียเวลาตั้งนาน ในเรื่องมีแต่พวกสติไม้เต็ม พระเอกปัญญาอ่อน+ ไบโพล่า กลับกลอกชิบหาย นางเอกก็โง่จนเอียนหวังพึ่งพอ ช่วยพอ.มันทำห่าอะไร ทำดีไม่เคยได้ดี ประสาทแดก...
นังเอกนี่ควายมั้ย โง่บรม...
กำลังสนุกเลยค่ะต่อๆค่ะ...
เนื้อเรื่องไม่มีความฉลาดเลย แต่ละคน บ้าบอมาก...
ตายๆ ไปซะ นางเอกไร้น้ำยา ทำอะไรก้ไม่ได้ดีซักอย่าง...
พระชายยา เหี้ยไร ไร้น้ำยาสิ้นดี เหมือนนางทาส...
นางเอกก็หน้าด้านชิบหาย ผัวเกลี่ยดขนาดนี้ ก็ยังหน้าด้านทน...
🫠...
อ๋องคือโง่มากอะ เหมือนจะฉลาดแต่ก็ไม่พกสติเลย นางเอกก็โดนทรมานเกิน...