ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 643

องค์ชายเจ็ดช่วยนางไว้มาก รวมทั้งหลิวไท่เฟยก็มีความสำคัญต่อองค์ชายเจ็ดมากเช่นกัน เช่นนั้นแล้วนางจึงควรต้องช่วยอีกฝ่าย

หากคืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลิวไท่เฟยอาจจะมีปัญหาทางร่างกายและจำเป็นต้องทานยาเพื่อรับการรักษาอาการป่วยของนาง

ทว่า หากคืนนี้เรื่องเกิดขึ้น นางจะต้องช่วยหลิวไท่เฟยแก้ปัญหาให้จงได้

ถานสี่พยักหน้าอย่างตื่นเต้นพร้อมกับกล่าวว่า "ขอบพระคุณเจ้าค่ะพระชายา! บ่าวจะไปจัดเตียงและเตรียมห้องสำหรับท่านอ๋องและพระชายาเจ้าค่ะ"

หลังจากพูดจบนางก็ออกไปทันที

ลั่วชิงยวนไม่มีโอกาสได้พูดคุยกับนางเลยด้วยซ้ำ

แม้ว่านางสัญญาว่าจะอยู่ แต่ฟู่เฉินหวนก็ไม่จำเป็นจะต้องอยู่ที่นี่ไว้ในคืนนี้

เขาไม่มีความรู้สึกแบบเดียวกันกับที่องค์ชายเจ็ดรู้สึกต่อหลิวไท่เฟย พวกเขาอาจเคยพบกันเพียงครั้งเดียวในช่วงหนึ่งปีครึ่งก่อนหน้านี้ เช่นนั้นฟู่เฉินหวนอาจไม่เต็มใจที่จะอยู่ที่นี่

ข้อเท็จจริงนี้ได้พิสูจน์แล้วว่า การคาดเดาของลั่วชิงยวนนั้นถูกต้อง

ระหว่างฟู่เฉินหวนและหลิวไท่เฟยนั้นไม่มีอะไรจะพูดถึงจริง ๆ ในไม่ช้าฟู่เฉินหวนก็เดินออกไป

หลิวไท่เฟยก็ไปที่ห้องพระเพื่อสวดมนต์พระสูตรด้วย

“คลี่คลายได้แล้วใช่หรือไม่ พวกเรากลับได้หรือยัง?” ฟู่เฉินหวนเดินมาโดยเอามือไพล่หลัง

ลั่วชิงยวนส่ายหน้า “สถานการณ์นับว่าซับซ้อนยิ่ง หม่อมฉันต้องอยู่ที่นี่คืนนี้”

“อยู่ที่นี่งั้นหรือ?” ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว

“ท่านอ๋องอยากอยู่ที่นี่หรือไม่?”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว เขารู้สึกปวดศีรษะเล็กน้อย จากนั้นจึงพูดอย่างเย็นชาว่า “ข้าไม่เคยอยู่ตำหนักผู้อื่นมาก่อน”

“เช่นนั้นท่านอ๋องเสด็จกลับไปก่อนเถิดเพคะ แล้วค่อยส่งคนมารับหม่อมฉันเช้าวันพรุ่ง”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วมุ่นแล้วเดินจากไป

ลั่วชิงยวนกำลังเดินไปรอบ ๆ ตำหนัก ถานสี่ก็ได้ทำความสะอาดซากปลาในสวนหลังตำหนักแล้ว

แม้ว่ากลิ่นจะแรงไปสักหน่อย แต่ทิวทัศน์ในลานนี้ก็นับว่าสวยงาม โดยเฉพาะเมื่อแสงพระอาทิตย์ตกยามเย็นสาดส่องมายังลานเล็ก ๆ นั้น

สายลมอ่อนที่พลิ้วไหวเหล่านั้น พัดกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้มาจึงทำให้กลิ่นคาวหายไป

ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นท่ามกลางแสงสว่าง

ลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นฟู่เฉินหวนเดินเข้ามา