ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 644

ฟู่เฉินหวนมองไปไปยังทิศทางที่นางจ้องมอง จากนั้นจึงเห็นหลิวไท่เฟยซึ่งยืนอยู่ใต้ชายคาเหม่อมองอย่างว่างเปล่าอยู่ไม่ไกล

พวกเขาทั้งสองจ้องไปที่ร่างใต้ชายคาอย่างใกล้ชิด

หลิวไท่เฟยยืนอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานแล้ว ก่อนที่นางจะเดินซวนเซไปข้างหน้าอีกครั้ง นางเดินสะเปะสะปะราวกับนางหมดสติไปโดยสิ้นเชิง

“นางก็ไม่ได้ดูผิดปกติเท่าใดนัก” ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วและพูดด้วยความสับสน

แต่ทันใดนั้น ชั่วขณะต่อมา กลับมีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น

หลิวไท่เฟยเริ่มเร่งความเร็วและค่อย ๆ เริ่มวิ่ง

นางวิ่งเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยสีหน้าวิตกกังวลเป็นอย่างมาก อีกทั้งยังมีความหวาดกลัวเพิ่มมาขึ้นตามไปด้วย

ฟู่เฉินหวนหรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ลมกระโชกแรงพัดมา ทันใดนั้น เข็มทิศในอ้อมแขนของลั่วชิงยวนก็ตอบสนองอย่างรุนแรง

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วพร้อมกับจ้องมองไปยังหลิวไท่เฟยอย่างใกล้ชิด “มีบางอย่างจริง ๆ”

ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความสับสน แม้ว่านางจะสังเกตเห็นแล้วว่าตำหนักแห่งนี้ในตอนกลางวันไม่ได้มีพลังชั่วร้าย แต่เหตุใดจึงเกิดความวุ่นวายกะทันหันเช่นนี้ในยามกลางคืน?

สิ่งเหล่านี้เหมือนกับว่าไม่ได้อยู่ที่นี่ตลอดเวลา แต่มายังที่แห่งนี้อย่างกะทันหัน

“ปล่อยข้า! ปล่อยข้าออกไป!” หลิวไท่เฟยยังคงวิ่งไปตามทางเดิน จนในที่สุดนางก็ไม่อาจควบคุมตัวเองได้พร้อมทั้งตะโกนออกไปตลอดเวลา น้ำเสียงของนางสั่นเทาและเต็มไปด้วยความกลัว

ราวกับว่านางติดอยู่กับบางสิ่งบางอย่างซึ่งนางไม่สามารถออกไปได้

แต่ในสายตาของลั่วชิงยวน ไม่มีอะไรอยู่บนทางเดินเลย หลิวไท่เฟยอาจจะอยู่ในห้วงความฝันหรือภาพลวงตา

ท่ามกลางลมที่พัดแรง ท้องฟ้ายามค่ำคืนก็เต็มไปด้วยเมฆหนา จู่ ๆ ทุกอย่างก็มืดจนไม่เห็นสิ่งใดเหมือนกับหลุมขนาดใหญ่ที่กำลังจะดูดผู้คนเข้าไป

ทั้งพระตำหนักตกอยู่ในความเงียบสงัด ยกเว้นเสียงตะโกนของหลิวไท่เฟยที่วิ่งด้วยความตื่นตระหนกเท่านั้นที่ได้ยิน

ในขณะนี้ แสงเทียนในห้องของลั่วชิงยวนก็ริบหรี่ตามแรงลมที่พัดปลิว

หน้าต่างถูกลมพัดปิดลงอย่างแรง

ฟู่เฉินหวนถึงกับตกใจ ลุกขึ้นยืนทันทีเพื่อจะออกไปดูสิ่งที่เกิดขึ้น

ลั่วชิงยวนคว้าเขาแล้วลดเสียงลงแล้วพูดว่า “สิ่งนั้นยังไม่ปรากฏ อย่าได้รีบร้อนเพคะ”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว “แต่อาการของหลิวไท่เฟยดูไม่ค่อยดีนัก”