ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 662

ในค่ำคืนอันเงียบสงบ จู่ ๆ เสียงจากในตู้ก็ดังขึ้น

นั่นทำให้ลั่วชิงยวนสะดุ้งตื่น

จือเฉาก็ตื่นขึ้นเช่นกัน นางรีบวิ่งมาที่หน้าประตูห้องทันที “พระชายา พระชายา เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ?”

“มีอะไรผิดปกติหรือเจ้าคะ”

ลั่วชิงยวนนั่งอยู่บนเตียง มองดูตู้ที่อยู่ตรงมุมส่งเสียงดังแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร เจ้าไปพักผ่อนเถอะ”

“ท่านมิได้เป็นอะไรใช่หรือไม่เจ้าคะ?” จือเฉาได้ยินเสียงความโกลาหลในห้อง

“ไม่เป็นอะไร”

จือเฉาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลับไปที่เรือนนอนของตน

ลั่วชิงยวนยืนขึ้นและเดินไปที่ตู้ ก่อนจะเห็นว่ามีมวลอากาศสีดำจำนวนมากแทรกซึมผ่านช่องว่างนั้นไป

ภายในตู้นี้ประกอบไปด้วยสิ่งของที่นางใช้อยู่เป็นประจำ

สิ่งมีชีวิตเพียงชนิดเดียวที่อยู่ในตู้คือสิ่งที่ถูกผนึกไว้ในดวงแก้ว ซึ่งเป็นสิ่งที่โจมตีฟู่เฉินหวนในระหว่างการเซ่นไหว้ในหอบรรพบุรุษ

นางสงบสติอารมณ์อยู่พักใหญ่ เนื่องด้วยไม่เคยพบกับเหตุการณ์ประหลาดเช่นนี้มาก่อน

ลั่วชิงยวนกำลังจะหยิบกุญแจเพื่อไขประตูและเปิดดูว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้น

แต่ทันใดนั้น ตู้ทั้งหลังก็สั่นสะท้านเพิ่มขึ้น ประตูตู้ถูกกระแทกเปิดออกด้วยเสียงดังปัง ทำให้ลั่วชิงยวนซึ่งอยู่หน้าตู้ล้มลงกับพื้น

ลั่วชิงยวนสะดุ้ง นางลุกขึ้นยืนพร้อมกับเห็นสิ่งที่ออกจากตู้พุ่งออกไปจากประตูจนทำให้เกิดลมกระโชกแรง

สิ่งนี้จะไปที่ใด?

หากออกไปทำร้ายใครเข้าคงลำบากแน่!

ลั่วชิงยวนจึงละทิ้งความสนใจทุกอย่าง ก่อนที่จะไล่ตามอีกฝ่ายไปทันที

หลังจากไล่ตามอีกฝ่ายจนออกจากตำหนักอ๋อง ลั่วชิงยวนก็เห็นว่าร่างสีดำกำลังเร่งรีบไปที่ไหนสักแห่งโดยมีจุดมุ่งหมาย นางจึงใช้ทางอ้อมและไล่ตามอีกฝ่ายอย่างดุเดือด

ภายในตรอกอันมืดมิด

ร่างกายของฟู่จิ่งหลีเต็มไปด้วยรอยบาดแผล ดาบยาวฟันลงบนไหล่ของเขาอย่างแรง ก่อนที่บุรุษชุดดำจะออกแรงกดดาบจนทำให้เลือดไหลซึมออกมา เขากัดฟันแน่นอย่างเจ็บปวด พยายามใช้แรงเฮือกสุดท้ายต้านทานกำลังของอีกฝ่าย

ขณะที่เขาเริ่มรู้สึกต้านทานไม่ไหวอีกต่อไป จู่ ๆ ลมหนาวอันรุนแรงก็พัดเข้ามาหาเขา