ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 663

ลั่วชิงยวนพยายามเดินเข้ามา แต่สตรีผู้นั้นระวังอย่างมาก หากนางขยับ ลมรอบตัวนางก็จะรุนแรงยิ่งขึ้น

หลังจากพยายามหลายครั้ง ลั่วชิงยวนก็ค้นพบบางสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ

สตรีผู้นี้ดูเหมือนกำลังจะปกป้องฟู่จิ่งหลีอยู่

“พี่สะใภ้สาม ท่านบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่?” ฟู่จิ่งหลีหมอบลงกับพื้น เขาไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมอง

ลั่วชิงยวนแตะเข็มทิศแล้วพูดอย่างระมัดระวัง “มานี่สิ”

ฟู่จิ่งหลีสะดุ้งเล็กน้อย “ข้าสามารถไปได้หรือ?”

เขาใช้มือข้างหนึ่งกดหน้าอกพร้อมกับใช้มืออีกข้างประคองกำแพง ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นเดินไปหาลั่วชิงยวน

ดวงตาของลั่วชิงยวนจับจ้องไปที่สตรีผู้นั้น เป็นอย่างที่คาดไว้ นางไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย นางทำเพียงมองดูฟู่จิ่งหลีอย่างเงียบ ๆ แต่ดวงตาของนางก็ยังคงเป็นสีดำสนิทราวกับว่านางไร้สติ

สิ่งนี้ค่อนข้างแปลก

โชคดีที่ฟู่จิ่งหลีเดินมาหานางได้อย่างปลอดภัย นางช่วยประคองฟู่จิ่งหลีลุกขึ้นทันทีพร้อมกับพูดว่า “ไปกันเถอะ”

ฟู่จิ่งหลีกุมหน้าอกของเขา อดทนต่อความเจ็บปวดอันแสนสาหัส ในขณะที่เดินตามลั่วชิงยวนออกไปอย่างรวดเร็ว

ระหว่างทาง ลั่วชิงยวนหันกลับมามองและพบว่าสตรีผู้นั้นกำลังติดตามเขาอยู่

เช่นนั้นจึงช่วยประหยัดเวลาของนางในการจับของสิ่งนี้กลับคืนมา

“ใครทำร้ายท่าน?” ลั่วชิงยวนเอ่ยถามอย่างกังวล

ฟู่จิ่งหลีส่ายหน้า “ข้ามิเห็นหน้าบุรุษชุดดำผู้นั้นเลย เขามีทักษะวรยุทธที่แข็งแกร่ง เขาน่าจะมาจากในวัง”

“เขาเดินผ่านเรือนของข้า แล้วก็เรือนของท่าน ข้ารู้สึกว่าเขากำลังมุ่งหน้าไปหาท่าน พอข้าเดินตามเขามา เขาก็สังเกตเห็นข้า จึงพาข้าออกจากตำหนักอ๋อง”

ลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว “อาจจะเป็นไปได้ว่าเขาตั้งใจจะฆ่าท่าน”

“ฆ่าข้าด้วยเหตุใด?” ฟู่จิ่งหลีรู้สึกประหลาดใจ

"ท่านคิดอย่างไร?"

ฟู่จิ่งหลีตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เข้าใจความหมายคำพูดของนางทันที “ไม่มีทาง อีกฝ่ายคิดจะกำจัดข้าเร็วเพียงนี้เชียวหรือ?”

ลั่วชิงยวนเดินครุ่นคิดไปตลอดทาง “แต่มีสิ่งหนึ่งที่ท่านพูดถูก คนผู้นี้เดินผ่านเรือนนอนของท่านและของหม่อมฉัน เช่นนั้นเขาน่าจะเป็นคนในวัง”

ลั่วชิงยวนนึกถึงเรือนทักษิณาทันที