ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 664

เป็นคนเดียวกันมิใช่หรือ?

ลั่วชิงยวนตกตะลึง

สตรีที่อยู่ข้าง ๆ นางกำลังดูภาพเหมือนอย่างหลงใหล

ลั่วชิงยวนมองดูท่าทางของนางและรู้สึกเหลือเชื่อ

นางยังคงมีสติอย่างนั้นหรือ?

นางเคยลองวิธีการมาหลายวิธีแล้ว แต่ก็ไม่อาจปลุกจิตสำนึกของอีกฝ่ายได้เลย ที่ผ่านมานางยังคงอยู่ในสภาพคุลุ้มคลั่งตลอดเวลา

แต่ขณะนี้นางยังคงไม่มีสติมากนัก แต่ดูเหมือนนางจะเข้าใจอะไรบางอย่างได้

“วาดภาพเสร็จแล้ว” ฟู่จิ่งหลียื่นรูปเหมือนให้นาง

ลั่วชิงยวนมองไปที่รูปเหมือนใบนั้น ทุกสิ่งเหมือนกันทุกประการ

ในเวลานี้ ฟู่จิ่งหลีหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาอีกครั้ง เขาเช็ดเลือดที่เปื้อนโดยไม่ได้ตั้งใจอย่างระมัดระวัง

ทันใดนั้นสตรีที่อยู่ข้าง ๆ นางก็เอียงศีรษะพร้อมกับจ้องมองไปที่ผ้าเช็ดหน้าอย่างใกล้ชิด

ในขณะนั้น ลั่วชิงยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

นั่นคือผ้าเช็ดหน้านี่!

นี่เป็นเพียงของที่ระลึกชิ้นเดียวที่มารดาของเขาทิ้งไว้ในช่วงชีวิตของนาง และสิ่งนี้เองที่นำทางสตรีที่อยู่ข้าง ๆ นาง

ดวงตาลั่วชิงยวนกระตุก ทันใดนั้นนางก็มีแผนบางอย่างในใจทันที

นางก้าวไปข้างหน้าและนั่งข้าง ๆ ฟู่จิ่งหลีลนลานอย่างมาก เขาถึงกับหลีกหนีนางออกไป “นี่แปลก แปลกมาก เราไปนั่งที่โต๊ะกันเถอะ”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วและเหลือบมองเขา “เมื่อครั้นท่านมีความสุขในหอฝูเสวี่ย หม่อมฉันมิเคยเห็นท่านเก็บตัวและเขินอายถึงเพียงนี้มาก่อน”

ฟู่จิ่งหลีอุทานด้วยความตกใจ “จะเหมือนเดิมได้เช่นไรเล่า? ตอนนี้ท่านเป็นถึงพี่สะใภ้ข้า ข้าจึงต้องปฏิบัติต่อท่านอย่างสำรวม”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เป็นอย่างที่ท่านว่า หม่อมฉันมิได้คิดอย่างรอบคอบ”

นางวางภาพวาดไว้บนโต๊ะแล้วพูดว่า “เป็นนางที่ช่วยท่านในคืนนี้”

ฟู่จิ่งหลีไม่อาจตั้งตัวได้ทันกับคำตอบที่ได้ยิน แต่ก่อนที่เขาจะทันตอบโต้ เขาก็พยักหน้าและพูดว่า “โอ้”

เมื่อฟู่จิ่งหลีตระหนักได้ถึงภาพเหมือนใบนั้นแล้ว เขาก็ตกใจ “อะไรนะ?”

“ท่านบอกว่าเป็นท่านแม่ของข้าที่ช่วยข้างั้นหรือ?”

“ท่านอย่าล้อข้าเล่นเช่นนี้”

ลั่วชิงยวนมองดูฟู่จิ่งหลีอย่างจริงจัง “ท่านคิดว่าหม่อมฉันล้อเล่นงั้นหรือ?”