ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 683

เหยียนหน่ายซินก็ฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บเช่นกัน ทั้งยังไปฟ้องใครก็ไม่ได้

ลั่วชิงยวนเดินออกจากตำหนักและมองไปรอบ ๆ เห็นประกายไฟในป่าอันมืดมิด ดูคล้ายว่าจะมีคนกลับมาในไม่ช้า

ในเวลานี้ นางบังเอิญเห็นทหารยามบนหลังม้าเดินเข้ามาใกล้ ลั่วชิงยวนรู้สึกคุ้นตาและจำได้ว่าเขาคือองครักษ์จากตำหนักอ๋อง

“ท่านอ่องเสด็จกลับมาแล้วหรือยัง?” ลั่วชิงยวนถาม

องครักษ์ตอบว่า “ท่านอ่องอยู่ข้างหลัง อีกครู่ก็คงมาถึงแล้วขอรับ!”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า นางคิดว่าหากฉินเชียนหลี่ต้องการขอเงินทุนสำหรับการป้องกัน ฟู่เฉินหวนน่าจะสามารถช่วยได้ วันนี้เหยียนหน่ายซินจงใจสร้างปัญหาให้กับฉินไป๋หลี่และข่มขู่ เช่นนั้นบางทีนางอาจจะทำอย่างนั้นจริง ๆ

หากตระกูลเหยียนเข้ามายุ่ง เรื่องอาจสายเกินแก้

แต่ฟู่เฉินหวนสามารถช่วยฉินเชียนหลี่ได้

นางรอให้เขากลับมาพูดคุยเรื่องนี้ด้วยกัน

นางหันกลับไปยังตำหนักและเดินตรงไปที่เรือนนอนของตนเพื่อรอฟู่เฉินหวน เรือนนอนของพวกเขาก็อยู่ติดกันอยู่แล้ว

แต่ระหว่างทาง นางกำนัลคนหนึ่งได้ส่งจดหมายมาให้นางเสียก่อน

ก่อนที่ลั่วชิงยวนจะทันได้ไถ่ถาม นางกำนัลคนนั้นก็รีบออกไปเสียก่อน

นางเปิดซองจดหมายออกอ่าน

“เรามีเรื่องสำคัญต้องหารือกัน และข้าหวังว่าคืนนี้เจ้าจะมาที่ห้องของข้าได้ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับไทเฮาและท่านอ๋อง”

“ฟู่อวิ๋นโจว...”

ฟู่อวิ๋นโจวเป็นคนมาส่งมางั้นหรือ?

แต่ครู่ต่อมานางก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ

หากฟู่อวิ๋นโจวต้องการคุยกับนางในเรื่องสำคัญเช่นนี้ เขาจะมาหานางเพื่อพูดคุยลับ ๆ ด้วยตัวเองอย่างแน่นอน เหตุใดเขาจึงต้องให้นางไปที่เรือนนอนของเขาเพียงลำพัง?

และถึงแม้ว่าฟู่อวิ๋นโจวจะมิได้สนิทสนมกับฟู่เฉินหวนมากนัก แต่เขาก็ยังเรียกเขาว่าเสด็จพี่ มิใช่ท่านอ๋อง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของลั่วชิงยวนก็เป็นประกายขึ้นมา

สิ่งนี้เป็นฝีมือหมอกู้หรือไม่?

ดูเหมือนว่าเจ้าหมอกู้จะอยากทำอะไรบางอย่างกับนาง

ยามนี้ฟ้ามืดสนิท ลั่วชิงยวนรีบกลับมาเรือนนอนและเขียนจดหมาย

จดหมายดังกล่าวอธิบายความสงสัยของตนเกี่ยวกับหมอกู้ และเรื่องที่นางไปที่ห้องของฟู่อวิ๋นโจวเพื่อนัดแนะกับอีกฝ่าย โดยขอให้ฟู่เฉินหวนมาโดยเร็วที่สุดหลังจากเห็นจดหมาย