ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 707

ในเวลานี้ วังตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายอีกครั้ง

องครักษ์จำนวนมากค้นหาไปทั่วทุกที่ ตามหาที่อยู่ของลั่วชิงยวนและคนอื่น ๆ

ขณะเดินออกจากสวน จึงได้ยินเจ้าหน้าที่อุทานว่า "ข้าพบแล้ว ข้าพบแล้ว!"

ก่อนที่ลั่วชิงยวนจะทันได้โต้ตอบ เขาก็เห็นร่างอันงดงามร่างหนึ่งวิ่งเข้ามาท่ามกลางแสงคบเพลิงและกอดนางไว้ในอ้อมแขนของเขา

น้ำเสียงตระหนกขิงฟู่เฉินหวนลอยเข้าในหูนาง “เจ้าไปอยู่ที่ใดมา ข้าคิดว่าเจ้า…”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ลั่วชิงยวนก็ผลักเขาออกไป

“หม่อมฉันสบายดี”

“หม่อมฉันเหนื่อย จะกลับไปพักผ่อนแล้ว”

ลั่วชิงยวนดูสงบและเดินจากไปโดยไม่แม้แต่จะมองฟู่เฉินหวน

ฟู่เฉินหวนตัวแข็งทันที คิ้วของเขาขมวดมุ่น แต่ก็สงบลงอย่างรวดเร็ว พลางกำมือแน่น

“ใครก็ได้ พาพระชายากลับไปพักผ่อน”

หลังจากที่ลั่วชิงยวนจากไป ฟู่จิ่งหลีก็สับสนและก้าวไปข้างหน้า "พี่สาม ข้ามิเคยเห็นท่านกังวลถึงเพียงนี้มาก่อนเลย”

“เกิดอะไรขึ้น? ท่านกลัวว่าพี่สะใภ้สามจะถูกลักพาตัวไป หลังจากที่นางเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงกระนั้นหรือ?”

“ท่านคงมิคิดว่าข้าเป็นน้องชายท่าน ถึงได้เก็บงำเรื่องนี้ไว้และทำให้ข้าเผลอปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่ม”

เมื่อคิดถึงเรื่องอับอายในวันนี้ ฟู่จิ่งหลีก็รู้สึกมิพอใจ

ฟู่เฉินหวนอยู่ในอารมณ์ที่ซับซ้อนและอยู่ในสภาวะสับสน คนนอกก็คงจินตนาการมิออกว่าเขาเองก็ไม่รู้ความลับข้อนี้เช่นกัน

“เจ้าไปที่ใดมา?”

จากนั้นฟู่จิ่งหลีก็บอกฟู่เฉินหวนถึงสิ่งที่พวกเขาพบ

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว ตระกูลเหยียนนับว่าฉลาดจริง ๆ พวกเขายังกล้าขุดอุโมงค์ลับในวังขององค์จักรพรรดิด้วย!

“เจ้าต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ! อย่าพูดถึงเรื่องนี้กับใครอีก”

……

ลั่วชิงยวนไม่ได้กลับไปที่ห้องแต่ไปหาฟู่อวิ๋นโจว

“วันพรุ่งเราจะลงจากภูเขากันแล้ว” ลั่วชิงยวนต้มยาแล้วส่งให้ฟู่อวิ๋นโจว

ฟู่อวิ๋นโจวอดทนต่อความเจ็บปวดและกินยาจนหมดชาม “ข้าได้ยินพวกเขาพูดว่า เหยียนหน่ายซินมิต้องการเป็นฮองเฮา เทียบเท่ากับการหลอกลวงองค์จักรพรรดิและตระกูลเหยียน เหยียนหน่ายซินตอนนี้ไม่มีทางแก้ตัวได้แล้ว!"

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “อาจจะเป็นเช่นนั้น”

“แต่เราคงมิรู้ผลจนกว่าจะได้กลับไป”

ฟู่อวิ๋นโจวพยักหน้า