ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 711

ดวงตาของลั่วชิงยวนเย็นชา “นางมิตายหรอก มีดมิได้แทงลึกเสียหน่อย”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ฟู่อวิ๋นโจวก็ประหลาดใจ แต่แล้วก็พยักหน้า “ดีแล้ว มิเช่นนั้นเสด็จพี่จะต้องรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณกับนางเป็นแน่”

“นี่มิใช่ติดเป็นหนี้บุญคุณแล้วหรือ?” ลั่วชิงยวนเหลือบมองรถม้าที่อยู่ข้างหลัง

หมอหลวงกำลังรักษาผู้ป่วยในรถม้า และฟู่เฉินหวนนั่งอยู่นอกรถม้า โดยให้ความสนใจกับสถานการณ์ภายในอย่างประหม่า

ลั่วชิงยวนมองออกไปเพียงเล็กน้อย และไม่ได้มองไปอีกเลย

รถม้าค่อย ๆ เคลื่อนไปยังเมืองหลวง หลังจากนั้นทุกอย่างก็สงบไปตลอดทาง

ในที่สุดพวกเขาก็ถึงเมืองหลวงโดยสวัสดิภาพ

เนื่องจากลั่วเยวี่ยอิงได้รับบาดเจ็บ ฟู่เฉินหวนจึงพานางไปที่ตำหนักอ๋อง แทนที่จะส่งนางกลับไปที่จวนอัครเสนาบดี

แต่ฟู่เฉินหวนเพิ่งบอกให้ซูโหยวดูแลนาง

หมอหลวงหลายคนได้รับเชิญให้มาที่นี่

และฟู่เฉินหวนก็ไปที่วังหลวงอีกครั้ง อย่างไรก็มีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเหยียนที่ต้องรายงาน สิ่งที่พวกเขากังวลมากที่สุดในตอนนี้น่าจะเป็นการตัดสินโทษของเหยียนหน่ายซิน

แต่ก็ยากที่จะบอกว่านี่จะสร้างปัญหาให้กับตระกูลเหยียนได้หรือไม่ ท้ายที่สุดแล้ว ยังมีไทเฮาอยู่ทั้งคน

ฟู่อวิ๋นโจวกลับไปที่เรือนทักษิณาเช่นกัน แต่เมื่อไม่มีหมอกู้ เรือนทักษิณาก็กลายเป็นที่รกร้างว่างเปล่าเข้าไปใหญ่

ลั่วชิงยวนกังวลว่าเขาจะมิสามารถเปลี่ยนยาได้ด้วยตัวเอง ดังนั้นนางจึงขอให้แม่นมเติ้งจัดนางรับใช้ที่ไว้ใจได้สองคนให้มารับผิดชอบในการเปลี่ยนยาและอาภรณ์

ซูโหยวรู้เรื่องนี้แต่มิได้พูดอะไร

เมื่อลั่วชิงยวนกลับมาที่เรือน นางขอให้จือเฉาเปลี่ยนอาภรณ์ให้ เมื่อเห็นอาการบาดเจ็บบนร่างกายของผู้เป็นนาย จือเฉาจึงตกใจมาก “พระชายา ออกไปข้างนอกแค่ไม่กี่วัน เหตุใดท่านถึงต้องทุกข์ทรมานมากเพียงนี้เจ้าคะ!”

“บ่าวได้ยินมาว่าญาติผู้น้องของท่านมาที่ตำหนักอีกแล้ว หากอาการบาดเจ็บของนางแย่ลง นางคงไม่ต้องอยู่ในตำหนักตลอดไปหรือเจ้าคะ?”

สิ่งที่จือเฉากลัวที่สุดคือคุณหนูรองลั่ว

ยามใดที่นางอยู่ ยามนั้นไม่เคยมีเรื่องดีเกิดขึ้น

“มิต้องสนใจนาง” ลั่วชิงยวนกัดฟันและอดทนต่อความเจ็บปวด

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ผู้คนจำนวนมากได้รับบาดเจ็บระหว่างการล่าสัตว์ในฤดูใบไม้ผลินี้ เรียกได้ว่าบาดเจ็บสาหัสทีเดียว

เกรงว่าหัวหน้ากององครักษ์ที่รับผิดชอบด้านความปลอดภัยจะถูกลงโทษอย่างหนัก

หลังจากเปลี่ยนยาแล้ว ลั่วชิงยวนก็ทำความสะอาดตัวเอง และกินยาจากนั้นก็ผล็อยหลับไป