ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 715

ในช่วงบ่าย จือเฉากลับมาเพื่อแจ้งข่าว

“พระชายา บ่าวไปสอบถามมาแล้วเจ้าค่ะ ที่เหยียนหน่ายซินมิอาจขึ้นเป็นฮงเฮาได้อีกต่อไปเป็นเรื่องจริง แต่ตระกูลเหยียนมิได้รับการลงโทษไปด้วย มีเพียงเหยียนหน่ายซินที่ต้องรับผลของการกระทำ”

“เรื่องก็จบลงไปเช่นนั้น”

ลั่วชิงยวนก็เดาผลลัพธ์นี้ไว้แล้วเช่นกัน

ตั้งแต่วินาทีที่นางได้ยินเกี่ยวกับข้อตกลงระหว่างฟู่เฉินหวนและไทเฮา นางก็รู้ดีว่าเรื่องนี้จะจบลงเช่นนั้น

ในไม่ช้า สิ่งของของไทเฮาที่มอบให้เป็นการชดเชยนางก็ถูกส่งมอบมาทีละชิ้น

ทองคำหนึ่งร้อยตำลึง อีกทั้งยังมีเครื่องยาสมุนไพรและผ้าไหมจำนวนมาก

ขณะที่ผู้คนของวังหลวงจากไป แม่ทัพใหญ่ฉินและฉินเชียนหลี่ก็มาเยี่ยมเยียนด้วย

“พระชายา ข้าได้ยินมาว่าครั้งนี้เจ้าได้รับบาดเจ็บสาหัส ข้าได้พบเครื่องยาสมุนไพรล้ำค่าบางอย่างมา มันน่าจะมีผลอย่างน่าอัศจรรย์ต่ออาการบาดเจ็บของเจ้า”

แม่ทัพใหญ่ฉินถือบางอย่างมาให้นางอย่างกระตือรือร้น

จือเฉารับไปอย่างรวดเร็ว

ลั่วชิงยวนยิ้มและพูดว่า “ขอบใจท่านมาก แม่ทัพใหญ่ฉิน”

“โธ่ ขอบใจเรื่องใด ข้าสิที่อยากจะขอบคุณเจ้า! พระชายาเป็นคนซื่อสัตย์และตรงไปตรงมา ข้ารู้เรื่องที่เจ้าถูกเหยียนหน่ายซินทุบตีและต่อสู้กับหมาป่าในกรง นั่นทำเอาข้าเกือบอกแตกตาย!”

“ข้าหวังอยากให้เจ้าเป็นบุตรีของข้าเสียจริง! อนิจจา ความปรารถนามิอาจเป็นจริงได้!”

แม่ทัพใหญ่ฉินเสียใจจริง ๆ เขายังคิดจะลักพาตัวลั่วชิงยวนกลับไปเสียเลย!

ลั่วชิงยวนยิ้มอย่างช่วยมิได้ “ขอบใจ แม่ทัพใหญ่ฉิน”

กลุ่มคนนั่งลงในศาลากลางสวนและดื่มชาร่วมกับจือเฉา

แม่ทัพใหญ่ฉินถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ “แท้จริงแล้วแม้ว่าข้าจะขอร้อง ก็คงเป็นไปมิได้”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง และการแสดงออกของฉินเชียนลี่ที่อยู่ข้าง ๆ ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน “ท่านพ่อ!”

ลั่วชิงยวนเหลือบมองที่ฉินเชียนหลี่และยิ้มน้อย ๆ “มิได้หรอก นั่นจะนับญาติกันอย่างไร นับจากนี้ไปข้าจะเรียกฉินเชียนหลี่ว่าอะไรเล่าเจ้าคะ?”

แม่ทัพใหญ่ฉินตบต้นขาของเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ล้อเล่นแล้ว ล้อเล่นแล้ว!”

“เพียงแต่นิสัยของพระชายาเอาชนะใจข้าได้จริง ๆ! ข้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพระชายาจะมาเป็นคนตระกูลฉินของเรา!”