ในช่วงบ่าย จือเฉากลับมาเพื่อแจ้งข่าว
“พระชายา บ่าวไปสอบถามมาแล้วเจ้าค่ะ ที่เหยียนหน่ายซินมิอาจขึ้นเป็นฮงเฮาได้อีกต่อไปเป็นเรื่องจริง แต่ตระกูลเหยียนมิได้รับการลงโทษไปด้วย มีเพียงเหยียนหน่ายซินที่ต้องรับผลของการกระทำ”
“เรื่องก็จบลงไปเช่นนั้น”
ลั่วชิงยวนก็เดาผลลัพธ์นี้ไว้แล้วเช่นกัน
ตั้งแต่วินาทีที่นางได้ยินเกี่ยวกับข้อตกลงระหว่างฟู่เฉินหวนและไทเฮา นางก็รู้ดีว่าเรื่องนี้จะจบลงเช่นนั้น
ในไม่ช้า สิ่งของของไทเฮาที่มอบให้เป็นการชดเชยนางก็ถูกส่งมอบมาทีละชิ้น
ทองคำหนึ่งร้อยตำลึง อีกทั้งยังมีเครื่องยาสมุนไพรและผ้าไหมจำนวนมาก
ขณะที่ผู้คนของวังหลวงจากไป แม่ทัพใหญ่ฉินและฉินเชียนหลี่ก็มาเยี่ยมเยียนด้วย
“พระชายา ข้าได้ยินมาว่าครั้งนี้เจ้าได้รับบาดเจ็บสาหัส ข้าได้พบเครื่องยาสมุนไพรล้ำค่าบางอย่างมา มันน่าจะมีผลอย่างน่าอัศจรรย์ต่ออาการบาดเจ็บของเจ้า”
แม่ทัพใหญ่ฉินถือบางอย่างมาให้นางอย่างกระตือรือร้น
จือเฉารับไปอย่างรวดเร็ว
ลั่วชิงยวนยิ้มและพูดว่า “ขอบใจท่านมาก แม่ทัพใหญ่ฉิน”
“โธ่ ขอบใจเรื่องใด ข้าสิที่อยากจะขอบคุณเจ้า! พระชายาเป็นคนซื่อสัตย์และตรงไปตรงมา ข้ารู้เรื่องที่เจ้าถูกเหยียนหน่ายซินทุบตีและต่อสู้กับหมาป่าในกรง นั่นทำเอาข้าเกือบอกแตกตาย!”
“ข้าหวังอยากให้เจ้าเป็นบุตรีของข้าเสียจริง! อนิจจา ความปรารถนามิอาจเป็นจริงได้!”
แม่ทัพใหญ่ฉินเสียใจจริง ๆ เขายังคิดจะลักพาตัวลั่วชิงยวนกลับไปเสียเลย!
ลั่วชิงยวนยิ้มอย่างช่วยมิได้ “ขอบใจ แม่ทัพใหญ่ฉิน”
กลุ่มคนนั่งลงในศาลากลางสวนและดื่มชาร่วมกับจือเฉา
แม่ทัพใหญ่ฉินถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ “แท้จริงแล้วแม้ว่าข้าจะขอร้อง ก็คงเป็นไปมิได้”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง และการแสดงออกของฉินเชียนลี่ที่อยู่ข้าง ๆ ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน “ท่านพ่อ!”
ลั่วชิงยวนเหลือบมองที่ฉินเชียนหลี่และยิ้มน้อย ๆ “มิได้หรอก นั่นจะนับญาติกันอย่างไร นับจากนี้ไปข้าจะเรียกฉินเชียนหลี่ว่าอะไรเล่าเจ้าคะ?”
แม่ทัพใหญ่ฉินตบต้นขาของเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ล้อเล่นแล้ว ล้อเล่นแล้ว!”
“เพียงแต่นิสัยของพระชายาเอาชนะใจข้าได้จริง ๆ! ข้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพระชายาจะมาเป็นคนตระกูลฉินของเรา!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...