ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 820

ทว่าลั่วชิงยวนมิได้รีบร้อนขนาดนั้น

ฤทธิ์ของโอสถปรารถนานิรันดร์นี้รุนแรงมาก เมื่อเริ่มต้นแล้วจะมิสามารถหยุดได้ ต้องรอจนกว่ายาจะหมดฤทธิ์ไปเอง

คงมิสามารถเรียกฮ่องเต้และไทเฮามาดูฉากเสพสมได้

เหยียนผิงเซียวและลั่วเยวี่ยอิงคงวางแผนไว้ล่วงหน้าแล้ว ตอนนี้ทั้งศาลาชิงเจี้ยนถึงได้ไม่มีนางกำนัลเลยแม้แต่คนเดียว เงียบสงบเป็นอย่างมาก

ลั่วชิงยวนย้ายไปที่ห้องของลั่วเยวี่ยอิง ​​และสระผม

หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วยาม ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นในลาน

ลั่วชิงยวนเดินไปที่ประตูแล้วจึงเห็นนางกำนัลเข้ามา แต่พวกนางกลับตรงไปที่อีกห้องหนึ่ง

หลังจากเคาะประตูแล้วไม่มีใครตอบจึงเปิดประตูเข้าไป

นางกำนัลเข้ามารวมกัน ก่อนจะมีเสียงกรี๊ดดังมาจากห้อง

เหล่านางกำนัลต่างหวาดกลัวและหนีไปคนละทิศคนละทาง

ในลานกว้างระหว่างเรือนฝั่งตะวันออกและตะวันตก ฟู่เฉินหวนกำลังนั่งรออยู่ เมื่อเขาได้ยินเสียงกรีดร้อง เขาก็เลิกคิ้วขึ้น

เขารีบตามเสียงนั้นไปทันที

นางกำนัลยังคงตะโกน “เกิดเรื่องแล้ว เกิดเรื่องแล้ว! มาเร็วเข้า!”

ลั่วชิงยวนซ่อนตัวอยู่หลังประตู ก่อนจะเห็นเห็นว่านางกำนัลทั้งสองคนมิได้ตื่นตระหนกเลย พวกนางเพียงแค่ตะโกนไปเรื่อย ๆ เท่านั้น

ดูเหมือนว่าลั่วเยวี่ยอิงจะวางแผนไว้ล่วงหน้า

พอดีเลย นางมิจำเป็นต้องทำอะไรแล้ว

นางเปิดประตูแล้วเดินออกไปยืดเส้นยืดสาย

ในเวลานี้ฟู่เฉินหวนกำลังจะรีบวิ่งเข้าไปในลานอย่างรีบร้อน จึงตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นลั่วชิงยวน จากนั้นก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก มิใช่นางที่เกิดอุบัติเหตุ

“เกิดเรื่องอันใดขึ้น?” ฟู่เฉินหวนถามอย่างเย็นชา

นางกำนัลทั้งสองรีบวิ่งไปข้างหน้าและพูดว่า “ท่านอ๋อง มีบางอย่างเกิดขึ้นในห้องนั้นท่านไปตรวจดูหน่อยเถิดเพคะ”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วและเดินไป

ส่วนลั่วชิงยวนก็ติดตามไปอย่างสงสัยเช่นกัน