ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 819

เหยียนผิงเซียวเข้าหาลั่วชิงยวนอย่างระมัดระวัง เห็นว่านางหลับตาอยู่ เพื่อความมิประมาท เหยียนผิงเซียวจึงยกมือขึ้นและฟาดอย่างแรง

อย่างไรก็ตาม ลั่วชิงยวนลืมตาขึ้นทันที

นางยกมือขึ้นจับข้อมือของเหยียนผิงเซียว พลิกข้อมือของเขา และใช้มืออีกข้างหยิบไม้ที่เตรียมไว้ฟาดเหยียนผิงเซียวจนหมดสติ

ขวดยาในมือของเหยียนผิงเซียวค่อย ๆ หลุดออกจากมือของเขา

คนที่อยู่นอกประตูได้ยินเสียงคนล้มลงกับพื้นในห้องจึงรีบเปิดประตูอย่างระมัดระวังแล้วเข้ามา “เรียบร้อยหรือยัง?”

“ข้าจะดูลาดเลาอยู่ที่นี่ ท่านไปหลอกฟู่อวิ๋นโจวมาได้เลย!”

ลั่วเยวี่ยอิงถอยกลับเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูอย่างรวดเร็ว

แต่ทว่า เมื่อนางหันหลัง ก็เห็นลั่วชิงยวนยืนถือไม้อยู่ นางได้แต่ตกตะลึง

“เจ้า......”

ลั่วชิงยวนมิติดกับหรอกหรือ?

แถมยังทำให้เหยียนผิงเซียวหมดสติไปอีกด้วย?

นางพาเหยียนผิงเซียวมาที่นี่เพราะกลัวว่าจะพลาด!

แต่เขากลับ...

ลั่วเยวี่ยอิงกลืนน้ำลายอย่างประหม่า

ลั่วชิงยวนเหลือบมองนางเบา ๆ แล้วนั่งลง หยิบขวดยาขึ้นมาแล้วเทลงในถ้วยชา

นางจงใจดมกลิ่นมันอีกด้วย “นี่มันยาอะไรกัน? ไม่มีกลิ่นเลยสักนิด?”

ขณะที่ลั่วชิงยวนพูด พลางคุกเข่าลง เปิดปากของเหยียนผิงเซียว แล้วกรอกชาลงไป

ลั่วเยวี่ยอิงตกตะลึง แต่นางก็ตอบสนองอย่างรวดเร็วและตะโกนเรียกคนทันที

แต่เสียงหัวเราะของลั่วชิงยวนดังขึ้น “นี่คือเป็นเรือนฝั่งตะวันตก เหยียนผิงเซียวมาปรากฏตัวที่นี่ หากเรียกคนมาคนที่จะเดือดร้อนคือเขา มิใช่ข้า”

ลั่วเยวี่ยอิงสะดุ้งและลังเล

ลั่วชิงยวนค่อย ๆ เดินไปหาลั่วเยวี่ยอิงช้า ๆ ​​นางกลัวจนถอยกรูดแผ่นหลังแนบประตู “เจ้าคิดจะทำอะไร?!”

ลั่วชิงยวนยิ้มเยาะ “เจ้ามีใจให้เหยียนผิงเซียวมิใช่รึ?”

“โอกาสดีเช่นนี้ เจ้าแน่ใจหรือว่าจะปล่อยไป?”

ลั่วเยวี่ยอิงตกใจ พลันมองนางด้วยใบหน้าซีดเซียว “เจ้า! เจ้ารู้ได้อย่างไรว่า…?”