ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 832

“นั่นประตูอะไร? นั่นมิใช่ช่องสุนัขลอดหรอกหรือ?”

คนที่เดินผ่านไปมาพูดด้วยความตกใจ

คนข้างนอกต่างก็ตกตะลึง

ลั่วเยวี่ยอิงได้ยินเสียงจึงเปิดม่านรถม้าออก

เมื่อนางเห็นว่าประตูเล็ก ๆ ที่อยู่ถัดจากประตูหลักเปิดอยู่ ลั่วเยวี่ยอิงก็โกรธมากจนเล็บของนางจิกในฝ่ามือ

ช่องสุนัขลอด!

ลั่วชิงยวนต้องการให้นางคลานเข้าไปในช่องสุนัขลอดเช่นนั้นหรือ?

สาวใช้ก้าวไปเรียกที่ประตูด้วยความมิพอใจ “พวกเจ้าหมายความว่าเยี่ยงไร! อย่างไรคุณหนูของเราก็เป็นบุตรีของอัครเสนาบดี เหตุใดเจ้าถึงทำให้นางขายหน้าเช่นนี้! เจ้าพวกขี้ข้า!”

ในประตูเล็กมีเด็กรับใช้อยู่คนหนึ่งตอบว่า “เมื่อมิใช่ภรรยาหลวง ก็มิสมควรได้รับการต้อนรับที่ประตูใหญ่”

“ยิ่งกว่านั้น ชายารองก็มิใช่สตรีบริสุทธิ์ หากนางต้องการเข้าตำหนัก นางก็ทำได้เพียงผ่านประตูนี้เท่านั้นแล”

เมื่อได้ยินดังนั้น สาวใช้ก็โกรธ “หมายความเยี่ยงไร! ใครเป็นคนออกคำสั่ง? ท่านอ๋องอยู่ที่ใด!”

“ข้ามิเชื่อว่าท่านอ๋องจะปฏิบัติต่อคุณหนูของเราเช่นนี้!”

ชายหนุ่มตอบอย่างเย็นชา “พระชายาของเราบอกว่ามีประตูนี้ประตูเดียว จะเข้ามิเข้าก็ตามใจ”

หลังจากพูดจบ เด็กชายก็จากไป

มีเสียงฮือฮาหน้าประตู

ผู้คนที่มุงดูต่างวิพากษ์วิจารณ์กันมากมาย

“ก็ใช่แล้ว รับภรรยารองที่ไร้ยางอายเช่นนี้เข้ามา พระชายาจะมิโกรธได้อย่างไร”

“ใช่ ได้ยินมาว่า พวกนางสองพี่น้องมีความแค้นกันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว”

“คราวนี้มีเรื่องสนุกให้ดูแล้วล่ะ”

มีการแสดงที่ดีให้ดูจริง ๆ ลั่วเยวี่ยอิงซ่อนตัวอยู่ในรถม้าและมิกล้าออกไปข้างนอก นางโกรธมากจนอยากจะฉีกทึ้งแขนเสื้อของนางออกเป็นชิ้น ๆ

ลั่วชิงยวนกล้าดูถูกนางต่อหน้าธารกำนัล!

หญิงชั่วคนนี้ที่มิรักษาคำพูด! ตนมิควรเชื่อคำพูดของนาง!

ลั่วชิงยวนต้องตั้งใจยอมให้ตนเข้ามา เพื่อรอที่จะทำให้ตนขายหน้าในวันนี้!

ลั่วเยวี่ยอิงโกรธมาก

ขบวนเจ้าสาวค้างอยู่ตรงนั้น ลั่วเยวี่ยอิงมิได้ลงจากรถม้าหรือกลับบ้าน แต่นั่งอยู่ในรถม้าและรอต่อไปอย่างนั้น

ในขณะนี้เว่ยอวิ๋นเซี๋ยเดินไปที่ประตูและตะโกน “ลั่วชิงยวน! ตอนนี้เจ้ากลั่นแกล้งน้องสาวของเจ้าอีกแล้วหรือนี่ เจ้ามิลืมหรือว่าเดิมทีคนที่จะต้องแต่งงานกับท่านอ๋องนั้นคือนาง!?"