ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 843

แต่ร่างกายปัจจุบันของลั่วชิงยวน มิสามารถกระโดดลงไปได้เลย

ทำได้เพียงให้อู๋อิ่งพานางกระโดดลงบ่อน้ำแห้งเท่านั้น

มีทางเดินลับบนผนังบ่อน้ำแห้งซึ่งมีเถาวัลย์ขวางอยู่

หลังจากเข้าสู่ทางลับ เพียงมินาน ก็มาถึงห้องลับห้องหนึ่งทันที

ไฟถูกจุดขึ้นทำให้ห้องลับสว่างไสว ลมพัดมา กระดิ่งสีเงินก็พลันดังขึ้นเบา ๆ ส่งผลให้ลั่วชิงยวนรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

ที่นี่แหละคือสถานที่ที่แท้จริงในการกักขังแม่ของนาง

ทุกที่มีแต่วงแหวนเวทและสัญลักษณ์ทางอาคม ทำให้รู้สึกอึดอัดจนหายใจมิออก

ที่นี่มีชั้นหนึ่ง และมีอีกชั้นหนึ่งบนพื้นข้างบน ลั่วไห่ผิงกลัวแม่ของนางเพียงใด

นางเตะสิ่งต่าง ๆ บนพื้นโดยตรง ทำลายวงเวทนั้นทันที

นางรีบวิ่งไปที่ศูนย์กลาง หมายจะหยิบโถใส่อัฐิขึ้นมา แต่ข้อมือกลับเจ็บจนไม่มีแรง

นางกลัวว่าจะทำตกจึงรีบวางลง

ซ่งเชียนฉู่เดินเข้ามาช่วยรับนางแล้วถามว่า “คราวนี้ลั่วไห่ผิงคงมิได้โกหกแล้วใช่หรือไม่?”

ลั่วชิงยวนมองไปรอบ ๆ “คงไม่แล้ว”

“สิ่งที่เขากลัวคือท่านแม่ของข้า เนื่องจากยังมีการสะกดไว้อีกชั้นข้างใต้นี่ จึงต้องเป็นท่านแม่ของข้าเท่านั้น มิใช่แม่ของลั่วเยวี่ยอิงแน่”

อู๋อิ่งค้นไปรอบ ๆ อีกครั้ง และพบของอยู่หลายชิ้น

ในนั้นมีอาภรณ์ชิ้นหนึ่ง ถูกวาดสัญลักษณ์เลือดมากมายอยู่บนนั้น ลั่วชิงยวนตรวจสอบอย่างระมัดระวังและพบผ้าชิ้นหนึ่งเย็บติดอยู่ในอาภรณ์นั้น

อู๋อิ่งใช้มีดกรีดอาภรณ์ออก แล้วพบผ้าชิ้นเล็กๆ อีกหลายชิ้น

บนผ้ามีเส้นสายอยู่บ้าง

ลั่วชิงยวนจำมันได้อย่างรวดเร็ว มันเป็นแผนที่ที่ถูกวาดเอาไว้

นี่น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของแผนที่ที่นางเจอก่อนหน้านี้

นางรีบเก็บเศษผ้าไว้ทันที

“ลองหาดูอีกที”

ที่นี่มีของที่เหลืออยู่บางชิ้นของอาจารย์นาง มันยังมิได้ถูกเผาทำลายทั้งหมด มีเพียงผ้าชิ้นเล็ก ๆ เหล่านี้ นอกนั้นก็ไม่มีสิ่งอื่นที่มีประโยชน์อีก